
ΣΑΚΟΥΛΙ. ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΣΑΚΟΥΛΙ ΠΛΑΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ.ΑΧΩΡΙΣΤΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ
ΚΑΤΣΟΥΝΕΣ.ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΡΑΒΔΙ.ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΩΝ ΒΟΣΚΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ.Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΒΑΣΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ,ΙΣΤΟΡΙΚΑ,ΜΟΥΣΙΚΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ.
ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ Τ ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΩΝΑ
1.ΝΑΥΤΗΣ-ΚΑΡΜΠΑΔΑΚΗΣ Π.
2.ΣΚΑΡΑΚΗΣ-ΧΑΡΧΑΛΑΚΗΣ Γ.
3.ΧΑΡΧΑΛΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ (ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΟΥ ΝΑΥΤΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΑΠΟ ΧΑΡΧΑΛΙΑΝΑ ΑΝΤΙΚΗΘΥΡΩΝ)
Το νησί των Αντικυθήρων (κοινώς Τσιριγότο) που οι ντόπιοι ονομάζουν "Λιοί " και οι Κισσαμίτες Συγκλιό είναι ένας βράχος μέσα στη θάλασσα, νότια της Πελοποννήσου, ανάμεσα στα Κύθηρα και την Κρήτη
Πρωτεύουσα του νησιού και λιμάνι είναι ο Πόταμος μέρος ενώ άλλοι παλιοί οικισμοί είναι τα Χαρχαλιανά και τα Γαλανιανά..Ακολουθούν οι μικρότεροι οικισμοί Σκαριανά,Αλεβιζιανά, Κατσανεβιανά.
Η πλειοψηφία των σημερινών κατοίκων έφτασαν στα έρημα Αντικύθηρα στα τέλη του 18ου και του 19ου αιώνα από την περιοχή της Κισσάμου και των Σφακίων της Κρήτης
Το καλοκαίρι στις 16,17 Αυγούστου. γίνετε το πανηγύρι του Ιερομάρτυρα Μύρωνα ,πολιούχου του νησιού
Σύμφωνα με την παράδοση και διηγήσεις παλαιότερων Αντικυθηρίων, η εικόνα του Αγίου βρέθηκε στο νησί την περίοδο που αυτό ήταν τελείως έρημο, μεταξύ των ετών 1423-1782. Την εικόνα βρήκαν δύο κυνηγοί από την Κίσσαμο, οι οποίοι είχαν έρθει στα Αντικύθηρα για να κυνηγήσουν αγριοκάτσικα, τα οποία αφθονούσαν τότε στο νησί, όπως άλλωστε και σήμερα. Οι δύο αυτοί κυνηγοί είδαν ένα αγριοκάτσικο να βγαίνει από μια συστάδα θάμνων με το κεφάλι του βρεγμένο. Υποθέτοντας ότι υπάρχει νερό, παραμέρισαν τους θάμνους και ανακάλυψαν μια μικρή σπηλιά με «ολίγον, πλην εύγευστων ύδωρ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε σχετική διήγηση, όπου βρήκαν την εικόνα του Αγίου Μύρωνος. Την τοποθέτησαν σε ένα εικονοστάσι που πρόχειρα κατασκεύασαν από πέτρες και έφυγαν για την Κρήτη. Ύστερα από μερικούς μήνες ήρθαν πάλι στα Αντικύθηρα με σκοπό να χτίσουν ένα μικρό Ναό προς τιμήν του Αγίου. Καθώς προχωρούσαν προς την περιοχή, όπου είχαν τοποθετήσει την εικόνα, είδαν ότι το εικονοστάσι δεν βρισκόταν στην τοποθεσία που το είχαν χτίσει, αλλά είχε μεταφερθεί στην τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκεται ο Ναός του Αγίου. Θεώρησαν ότι ο Άγιος επιθυμούσε την ανέγερση του Ναού του στον συγκεκριμένο χώρο, όπως και έγινε.
Ο τρόπος του εορτασμού παραμένει εδώ και χρόνια παραδοσιακός. Από τις αρχές Αυγούστου, οι κάτοικοι κυνηγούν αγριοκάτσικα, τα οποία στις 16 και 17 του μήνα τα βράζουν και τα προσφέρουν στους προσκυνητές. Επίσης, οι γυναίκες του νησιού ζυμώνουν ψωμί, το οποίο ψήνουν στον παραδοσιακό φούρνο με ξύλα που βρίσκεται στο χώρο του Μοναστηριού. Για δύο ημέρες (16&17 Αυγούστου), οι κάτοικοι και επισκέπτες του νησιού (που πολλές φορές ξεπερνούν τα 1000 άτομα) εορτάζουν τον πολιούχο και προστάτη τους με πατροπαράδοτο κρητικό γλέντι, που περιλαμβάνει ζωντανή παραδοσιακή κισσαμίτικη μουσική και χορό. Την παραμονή της εορτής τελείται ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός και στην συνέχεια πραγματοποιείται παραδοσιακό κρητικό γλέντι στο προαύλιο του Ναού.
Το 1941 οι Γερμανοί ύψωσαν, τρία χιλιόμετρα δυτικά των Χανίων, ένα μνημείο εις ανάμνηση τής από αέρος κατάκτησης της Κρήτης. Μια πέτρινη κλίμακα οδηγεί στην κορυφή ενός μικρού λόφου, όπου πάνω σε ψηλό χτιστό βάθρο, ένας αετός εφορμά προς τη γή.Ο αετός της Βέρμαχτ.
Πέρασαν από τότε 69 χρόνια και το μνημείο εξακολούθησε ώς πριν από λίγο να στέκεται ακέραιο στη θέση του. Ο λαός των Χανίων το σεβάστηκε, έστω κι αν αποτελούσε επίδειξη του υπερφίαλου κομπασμού των κατακτητών της Κρήτης. Ίσως, με τη διαίσθησή του, ένοιωθε πως το «Γερμανικό Πουλί» η (κακό πουλί), όπως το ονόμασε, μείωνε ουσιαστικά τη δόξα αυτών που το στήσανε, αφού θύμιζε μια «πύρρειο νίκη» και τιμούσε, άθελά του, το πνεύμα αντίστασης του κρητικού λαού.
Οι Γερμανοί τίμησαν και τιμούν τους νεκρούς τους μέχρι σήμερα.
Τους επιτρέπουμε να έχουν μνημεία όπως τους επιτρέπουμε να μας κάνουνε ότι θέλουνε μέσω της Ευρωπαϊκής ένωσης και με την συγκατάθεση όλων σχεδόν των πολιτικών μας αφού ακόμα δεν έχουμε λάβει τις πολεμικές αποζημιώσεις για τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξαν.
ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΤΟ 1941 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΕΤΥΧΕ Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ(ΛΑΛΟΣ) ΚΩΣΤΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΗΡΙΚΑΡΙ.Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΕΜΠΟΡΑ.ΕΠΕΡΝΕ ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΑΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΗΓΕΝΕ ΣΤΑ ΠΑΝΩΧΩΡΙΑ ΤΑ ΠΟΥΛΟΥΣΕ,ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΓΟΡΑΖΕ ΑΚΟ ΚΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΧΩΡΙΑ.
ΟΤΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ(ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑ) ΑΦΟΥ ΕΚΕΙ ΕΙΧΕ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΤΟΥ ΓΙΟ ΑΡΤΕΜΗ.
Η ΛΑΛΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΤΟΝ ΕΧΤΙΣΕ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΣΠΙΘΙΟΥ.
ΕΒΓΑΛΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΣΤΟ ΤΟΙΧΟ ΕΦΤΙΑΞΕ ΜΙΑ ΚΡΥΠΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΒΑΛΕ ΜΕΣΑ.ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΛΑΛΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝΕ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΡΙΚΑΡΙ.
ΓΙΑ ΚΑΚΗ ΤΥΧΗ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΣΗΡΙΚΑΡΙ ΕΙΧΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΙ ΔΥΟ ΑΔΕΡΦΙΑ ΠΑΤΕΡΑΚΙΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΥΛΟΥΔΙΑΝΑ(ΚΟΝΤΟΧΩΡΙΑΝΑΚΙΑ ΤΟΥ)..
ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ. Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΟΣ ΛΟΓΩ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΛΑΒΕΙ ΜΕΡΟΣ ΜΕ ΜΑΧΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΩ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΜΩΣ ΗΤΑΝ ΑΜΕΤΑΠΙΣΤΑ.ΘΕΛΑΝΕ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝΕ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΟΥΣ.ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΛΟΙΠΟΝ Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΤΕΡΑΚΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝΕ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ.
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΤΟΤΕΣΑΣ ΗΤΟΝΕ ΠΕΡΙΠΟΥ 7 ΧΡΟΝΩ .ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΟΡΒΑΔΙΣΜΟΥΣ,ΤΑ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ, ΤΗΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΒΡΕΙ ΠΟΥ ΛΕΜΕ.ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΒΛΕΠΕ.ΕΣΕΡΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΣΦΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ ΜΙΚΡΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ(ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΕΣ,ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΙΑ,Κ.Λ.Π.)ΤΟΝΕ ΦΟΒΕΡΙΖΕ Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΕΙΧΕ ΜΕΘΗΣΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΟΥΣΕ.ΑΦΟΥ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥ ΚΑΤΣΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΑΤΣΟΥΝΙΕΣ ΗΡΕΜΗΣΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΑΣΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥΣ.
ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΟΥΝ ΣΑΝ ΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΑ ΤΑ ΠΑΤΕΡΑΚΙΑ ΑΝΑΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΑΠΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΟΥΣ.
ΑΥΤΟΣ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ.ΤΟΥΣ ΚΑΛΑΣΕ ΝΑ ΜΗΝΟΥΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΜΗΣΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΖΕ ΠΙΟ ΚΑΤΩ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΤΟΥΣ.
ΟΜΩΣ ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΑΝΕΝΔΟΤΑ.
ΠΡΙΝ ΧΩΡΙΣΤΟΥΝΕ ΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΨΕ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ.
ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΟΜΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΙΧΑΝΕ ΣΤΗΣΕΙ ΜΠΛΟΚΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΚΤΕΛΕΣΑΝ ΕΠΙΤΟΠΟΥ.
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΧΑΝΙΩΤΕΣ ΕΠΙ ΓΕΡΜΑΝΟΚΑΤΟΧΗΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
ΣΤΑΜΝΑΓΚΑΘΙ
Το σταμναγκάθι ή "κιχωριον το ακανθωδες" είναι ουσιαστικά μια άγρια ποικιλία ραδίκι.
Η φύση έχει βάλει όλη της την τέχνη και όλη της την σοφία για να δημιουργήσει αυτό το φυτό με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να επιβιώσει στις ποιο αντίξοες καιρικές συνθήκες, αλλά και από τις ορέξεις των χορτοφάγων θηλαστικών της Γης.
Έτσι μπορούμε να το βρούμε στα χιονισμένα δύσβατα μέρη των ορεινών όγκων του νομού Χανίων, αλλά και σε απόκρημνες ακρογιαλιές να το χτυπάει το κύμα και να το θρέφει η αλμύρα της θάλασσας.
Την ονομασία σταμναγκάθι την απόκτησε από το αγκάθι που το περιβάλλει και από την χρήση που είχε αυτό στο στόμιο της στάμνας με το νερό τα παλαιότερα χρόνια.
Διότι τον παλιό καλό καιρό που οι άνθρωποι καθημερινά πήγαιναν σε φυσικές πηγές ή σε πηγάδια για να εφοδιαστούν με το νερό της ημέρας, η μεταφορά γίνονταν με πήλινες στάμνες. Επειδή πολλών ειδών ζωύφια πήγαιναν να δροσιστούν και αυτά από το νερό της στάμνας, οι άνθρωποι έκοβαν το αγκάθι και το εφάρμοζαν “σαν καπάκι” στο στόμιο της στάμνας απωθώντας με αυτόν τον τρόπο τους παρείσακτους επισκέπτες.
Έτσι έγινε γνωστό στην κοινωνία σαν στάμνα-αγκάθι, το αγκάθι της στάμνας δηλαδή.
Το σταμναγκάθι είναι γνωστό ως τροφή αλλά και ως βότανο από την αρχαιότητα, στην Κρήτη όμως και ειδικότερα στον νομό Χανίων ήταν πάντα μια αξιοζήλευτη τροφή την οποία λίγοι είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν. Διότι η συγκομιδή του ήταν και είναι μια πολύ επίπονη κουραστική και πολλές φορές επικίνδυνη διαδικασία.
Οι πρώτες προσπάθειες καλλιέργειας και εξημέρωσης του φυτού από τον άνθρωπο έχουν αρχίσει από πολύ παλιά, μάλλον από την δεκαετία του 1920. Και σίγουρα οι πρώτοι που το επιχείρησαν αυτό ήταν κάτοικοι από τα χωριά της Γραμπούσας Κισσάμου.
Είναι όμως τέτοια η φύση του φυτού που όσο και να το εξημερώσεις αυτό δεν δαμάζετε.
Δηλαδή γνήσιο σταμναγκάθι δεν θα σου δώσει το φυτό πάνω από 2-3 χρόνια. Τον τρίτο χρόνο πολύ απλά θα σου δώσει ραδίκι και όχι σταμναγκάθι. Πράγμα που κάνει την καλλιέργεια του μια πολύ επίπονη και κουραστική διεργασία.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια που έγινε μόδα το σταμναγκάθι, έκαναν την εμφάνιση τους πολλών ειδών σταμναγκάθια στις λαϊκές αγορές της Αθήνας και στα μεγάλα super-market.
Τα περισσότερα από αυτά όμως, δεν έχουν σχέση με το γνήσιο και από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστό σταμναγκάθι.
Εμείς θα σας υποδείξουμε ποιο είναι το γνήσιο σταμναγκάθι και πως να το ξεχωρίζετε, διότι είναι ένα πολύ υγιεινό χόρτο με μόνο καλά ευεργετήματα στην υγεία του ανθρώπου. Και αξίζει τον κόπο, παρά την δικαιολογημένα ακριβή τιμή του για χόρτο, να μπαίνει στην κουζίνα του σπιτιού μας.
ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΑΙΖΟΝΤΕ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΖΕΤΕ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΡΙΖΙΤΗ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ