ΣΚΟΠΟΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ.Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΒΑΣΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ,ΙΣΤΟΡΙΚΑ,ΜΟΥΣΙΚΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ.

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

ΤΟ 2011 ΕΥΧΟΜΑΙ
ΝΑΝΕ ΚΑΛΙΑ ΑΠΟΥ Τ ΑΛΛΟ
ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ
ΘΩΡΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΒΓΑΛΩ.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Ταχυά-ταχυά ‘ν’ αρχιμηνιά,ταχυά ‘ν’ αρχή του χρόνου
ταχυά ‘ν’ άπου περπάτηξεν ο Κύριος στον κόσμο.
Και βγήκε κι εχαιρέτηξεν όλους τους ζευγολάτες
κι ο πρώτος που χαιρέτηξεν ήταν Aγιος Βασίλης.
-Καλώς τα κάνεις, Βασίλειε, καλό ζευγάριν έχεις
-Καλό το λέω αφέντη μου, καλό κι ευλογημένο
μα η Χάρη σου το βλόησε με το δεξό τζης χέρι
με το δεξό με το ζερβό με το μαλαματένιο.
Πευκένιο ‘ναι τ’ αλέτρι ντου, δαφνιένιος ο ζυγός του
τ’ απανωζεύλια του ζυγού, βασιλικού κλωνάρι.
-Να σε ρωτήξω, βασιλειέ, πόσα μουζούρια σπέρνεις;
-Σπέρνω κριθάρι δώδεκα και στάρι δεκαπέντε
ταγή και ρόβι δεκοχτώ κι απονωρίς στο σταύλο.
Μ’ αλήθεια κάτω στο γιαλό, κάτω στο περιγιάλι
Μουζοΰρι στάριν έσπειρα με το πλατύ πινάκι.
Κι εκεί τ’ ανεριαστήκανε λαγούδια και περδίκια,
μοΰδε λαγούδια ήπιασα, μηδέ περδίκια βρήκα.
Κι εθέρισα κι αλώνεψα κι ήβγαλα χίλια μόδια
με τ’ αποσκιβαλίδια ντως χίλια και πεντακόσα
και τ’ ‘αλλά δεν τα μέτρησα γιατί ο Χριστός επέρνα
κι εκειά που πέρασε ο Χριστός χρυσό δενδρί εβγήκε.
κι απάνω στα κλωνάρια ντου πέρδικες κελαϊδούσαν:
Μα σένα, Αφέντη, πρέπει σου το πλια καλό ζευγάρι
να ‘ναι τ’ αλέτρι ντου λυγιά και ο ζυγός του δάφνη
και τ’ απανωζευλώματα βασιλικού κλωνάρι.
Μα είπαμε τ’ αφέντη μας που να πολυχρονίσει
στον Aγιον Τάφο του Χριστού να πα να προσκυνήσει
Επόπαμε τ’ αφέντη μας να πούμε τση κυράς μας.
Κυρά λυγνή, κυρά ψηλή, κυρά καμαροφρύδα
που σαν λουστείς και χτενιστείς και πας στην εκκλησία
βάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθη

την όχεντρα την πλουμιστή γιορντάνι στο λαιμό σου.
Επόπαμε ‘δα τση κυράς ας πούμε και τση κόρης:
Κυρά τη θυγατέρα σου γραμματικός τη θέλει,
μ’ αν είναι και γραμματικός πολλά προυκιά γυρεύγει.
Γυρεύγει αμπέλια ατρύγητα κι αμπέλια τρυγημένα
γυρεύγει στάρια αθέριστα και στάρια μεσ’ στ’ αλώνι
γυρεύγει και χρυσό πουγκί στη μέση να το ζώνει.
Επόπαμε τση κόρης μας ας πούμε και του γιου μας.
Έχεις και γιο στα γράμματα περισσά σπουδαγμένο
λεβέντη και ομορφονιό στ’ άρματα ξακουσμένο.

Να ζήσει χρόνους εκατό και να τσοι διαπεράσει


κι από τους εκατό κι εμπρός ν’ αρχίξει να γεράσει.

Επόπαμε και του υγιού, ας πούμε και τση βάγιας.
Aψε βαγίτσα το κερί άψε και το λυχνάρι
και κάτσε και ντουχιούντισε σαν είντα δα μας βγάλεις
Γ-ή απάκι’ γ-ή λουκάνικο, γ-ή από πλευράς κομμάτι
γ-ή άπου τη μαύρη όρνιθα κανένα αυγουλάκι
γ-ή απ’ το λαδοπίθαρο κιαμμιά σταλιά λαδάκι
γ-ή απ’ το κρασοβάρελο να πιούμε μια γεμάτη.

(Ύστερα από το φιλοδώρημα)
Επα που καλαντίσαμε καλά μας επλερώσαν.
καλά να παν τα τέλη ντως και τ’ αποδόματά ντως.
Κι’ αν έχουν θηλυκό παιδί μοίρα καλή να κάνει
του βασιλέα τον υγιο άντρα να τόνε πάρει.
Πάλι κι αν είναι αρσενικό στη σέλα καβαλάρης
να σειέται να λυγίζεται να πέφτει το λογάρι
να το μαζεύουν οι άρχοντες να κάνουν δαχτυλίδια
και τα μικρά αρχοντόπουλα μικρά απανυχίδια.
και χρόνια πολλά.

ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ



Το ποδαρικό

Πολλοί άνθρωποι είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και σήμερα ποιος θα κάνει ποδαρικό στο σπίτι τους, δηλαδή ποιος θα μπει πρώτος στο σπίτι τους τον καινούριο χρόνο. ‘Έτσι, από την παραμονή λένε σε κάποιο δικό τους άνθρωπο, που τον θεωρούν καλότυχο και γουρλή, να έρθει την Πρωτοχρονιά να τους κάνει ποδαρικό.

Πολλές φορές προτιμούν ένα μικρό παιδί για να κάνει ποδαρικό, γιατί τα παιδιά είναι αθώα και στην καρδιά τους δεν υπάρχει η ζήλια κι η κακία.

Η καλή χέρα

Συνηθίζεται να δίνεται ένα χρηματικό ποσό σαν δώρο σε παιδιά που θα επισκεφτούν κάποιο σπίτι την Πρωτοχρονιά. Συνήθως πρόκειται για τα εγγόνια ή τα ανίψια. Μερικές δεκαετίες παλιότερα, η «καλή χέρα» ήταν το μόνο δώρο που έπαιρναν τα παιδιά την Πρωτοχρονιά και σε πολλές περιπτώσεις ήταν απλά ένα κέρασμα μια κι ούτε χρήματα υπήρχαν πολλά, αλλά ούτε μαγαζιά με παιγνίδια.

Κρεμύδα(ασκελετουρα) για γούρι

Το σκυλοκρέμμυδο ή κρεμύδα (Scilla maritima) είναι συνηθισμένο φυτό στην Κρήτη. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο, που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή.

Ακόμα και να το βγάλεις απ’ τη γη και να το κρεμάσεις, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Ο λαός πιστεύει ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι’ αυτό την πρωτοχρονιά κρεμούν σκυλοκρέμμυδο στα σπίτια τους.

Πρόκειται για αρχαίο έθιμο καλοτυχίας που αναφέρεται ήδη από τον 6 ο αιώνα π.Χ. Σήμερα τείνει να εγκαταλειφθεί.

Η πέτρα και τα ΚΛΟΥ-ΚΛΟΥ

Κάθε πρωί Πρωτοχρονιάς , χαράματα και μόλις κρυπούσε η «πρώτη καμπάνα» τση εκκλησιάς , όλοι μικροί – μεγάλοι , σηκώνονταν , έκαναν τρείς φορές το σταυρό τους , και αμίλητοι ώς ήτανε , χωρίς να μιλήσουν , μέσα στη σιωπή που κυριαρχούσε , έβαζαν τα γιορτινά τους ρούχα , έκαναν το σταυρό τους 3 φορές , έβγαιναν έξω απο το σπίτι , έπαιρναν απο μια πέτρα ο καθένας τους , -όσο μεγαλύτερη μπορούσε- , και την τοποθετούσαν μέσα στο σπίτι.

Μετά απο αυτό , ο καθένας , καθόταν στην πέτρα που μόλις είχε φέρει , και έλεγαν την παρακάτω φράση (ΚΛΟΥ-ΚΛΟΥ.Να γενούν οι όρθες σας, Σερνικά τα κοπέλλια σας, Θυλικά τα αμνόριφα σας, Έτη πολλά νάχετε την υγειά σας , και περιπαιχτικά το (σαν την τράβα δυνατή ναν τ αντρούς σου η ψ......ή). καλοχρονιά στα σπίτια μας , όσο βάρος έχει η πέτρα τούτη , τόσο χρυσάφι και ασήμι να μπεί στα σπίτια μας » .

Μετά απο αυτό σηκώνονταν ο καθένας έκανε το σταυρό του 3 φορές , καλημέριζαν τους υπολοίπους , και τα παιδιά έπρεπε να χειροφιλήσουν τους γονείς, και μετά πήγαιναν στην Εκκλησία για την προκαθορισμένη λειτουργία . Στην επιστροφή απο την Εκκλησία , έμπαινε ο πρώτος στο σπίτι ο πρωτότοκος , και μετά οι υπόλοιποι. Οι πέτρες έμεναν μέσα στο σπίτι , στο ίδιο μέρος που είχαν τοποθετηθεί , επί οκτώ μέρες .

Την όγδοη μέρα έπιανε ο καθένας την πέτρα του , και αφού έκανε το σταυρό του 3 φορές , την πήγαινε πάλι έξω απο το σπίτι . Αυτό το έθιμο γινόταν απαραίτητα κάθε Πρωτοχρονιά , κι έφερνε στο σπίτι , «γούρι» ,ευτυχία , αγάπη , γαλήνη , και ειρήνη.

ΞΕΡΟΤΗΓΑΝΑ

«Σ’ όλο σχεδόν το νησί το γνησιότερο χριστουγεννιάτικο γλυκό ήταν τα ξεροτήγανα» Αυτό αναφέρουν οι Ν. και Μ. Ψιλάκη στο βιβλίο τους «Κρητική Κουζίνα» (Εκδόσεις Καρμάνωρ, σελ. 274, Β΄έκδοση) .


Πράγματι, και στην ανατολική και στη δυτική Κρήτη τα ξεροτήγανα είναι «εκ των ουκ άνευ» κυρίως της Πρωτοχρονιάς. Φυσικά το βρίσκουμε πλέον όλο το χρόνο σε ζαχαροπλαστεία και σε φούρνους και προσφέρεται και σε χαρές και σε λύπες .


Είναι ένα γλυκό με απλά υλικά αλλά περίτεχνο τρόπο κατασκευής. Γι αυτό τελευταία λίγες –παλιές- νοικοκυρές το φτιάχνουν στο σπίτι . Είναι γλύκισμα από μια εποχή που οι άνθρωποι αξιολογούσαν περισσότερο τη δαπάνη των υλικών ενός φαγητού ή γλυκού και λιγότερο τον κόπο και την τέχνη τους…
ΠΗΓΗ.http://cretangastronomy.blogspot.com/

Τα ξεροτήγανα, δεν έχουν λερ(γ)ιά. Είναι νηστίσιμο γλυκό, αν και είναι παραδοσιακό του Δωδεκαημέρου. Δεν έχουν αυγά όπως τις δίπλες και τα αυγοκαλάμαρα. Για να τα φτιάξουμε χρειαζόμαστε συνήθως βοηθό γιατί πρέπει να τηγανίζεται η ζύμη μόλις ανοίξουμε το φύλλο. Αλλιώς ξεραίνεται και σπάει.

undefined
Τα υλικά απλούστατα :


Για τη ζύμη:


4 κούπες αλεύρι σκληρό


¼ κούπας ρακή


3 κουταλιές σούπας χυμό λεμονιού


3 κουταλιές σούπας λάδι


1 κουταλάκι γλυκού αλάτι


1 κουταλάκι γλυκού ζάχαρη


Νερό χλιαρό (μου παίρνει λίγο λιγότερο από μια κούπα, περίπου ¾ της κούπας)


Ελαιόλαδο καλής ποιότητας για το τηγάνισμα (αρκετό).


Για το σιρόπι:


3 κούπες ζάχαρη


3 κούπες νερό


1 κούπα μέλι


1 ξύλο κανέλα


2 κουταλάκια χυμό λεμονιού


Για το γαρνίρισμα:


Καρύδια κοπανισμένα


Σουσάμι καβουρδισμένο και «σπασμένο» στο χαβάνι ή στο multi (ελαφρά)


Κανέλα τριμμένη


Επί το έργον:


Βάζουμε σε μια λεκάνη το αλεύρι και προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και λίγο λίγο το νερό ως ότου έχουμε μια ζύμη σφικτή. Την αφήνουμε να ξεκουραστεί γύρω στη μια ώρα.


Βάζουμε το λάδι να κάψει (αν είμαστε γρήγορες άνοιγμα του φύλλου ή αν το ανοίγουμε σε μηχανή, αλλιώς στη μέση του ανοίγματος ).


Ανοίγουμε πολύ λεπτό φύλλο με το ξυλίκι (έτσι λέμε τον πλάστη στην Κρήτη) ή με τη μηχανή του φύλλου. Όταν λέμε λεπτό, εννοούμε πολύ λεπτό στη συγκεκριμένη περίπτωση. Στη μηχανή ας πούμε, πάμε στη διαβάθμιση 5 ή 6.Και μάλιστα σε μεγέθη που να βγάζουμε λωρίδες μήκους ενός περίπου μέτρου!



(Κι όμως! Έχει και δυσκολότερα παρακάτω….)


Με το ειδικό gadgetάκι (σαν ροδάκι με βολάν) που βλέπετε στη φωτογραφία, κόβουμε λωρίδες με πλάτος 2 εκατοστά .


Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…


Μπερδεύουμε την κάθε λωρίδα στις άκρες μιας πιρούνας ή ενός μεγάλου πιρουνιού και τυλίγουμε χαλαρά γύρω από το πιρούνι όλη την κορδέλα της ζύμης. Στο τέλος, σπρώχνουμε το τριαντάφυλλό μας προς της άκρη της κατσαρόλας και φροντίζουμε να μην ξετυλιχτεί και να παραμείνει στρογγυλό. Μπορεί να χρειαστούμε και δεύτερο πιρούνι γι αυτή τη δουλειά. Τα γυρίζουμε να τηγανιστούν κι από την άλλη μεριά και τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα σε χαρτί κουζίνας. Κι όλα αυτά πρέπει να γίνουν γρήγορα για να μη σκουρύνουν και να καούν τα ξεροτήγανα, ούτε και τα χέρια μας βέβαια!

Δεν είναι πολύ εύκολο, με λίγη όμως εξάσκηση το πετυχαίνουμε. Άλλες νοικοκυρές τυλίγουν εκτός λαδιού την κορδέλα χρησιμοποιώντας τα δάκτυλα τους και κολλούν την άκρη της. Τηγανίζουμε ούτως ή άλλως ένα ένα τα ξεροτήγανα φροντίζοντας να διατηρήσουν το σχήμα τους.

Επειδή το καλό το παλικάρι πάντα (;) βρίσκει κι άλλα μονοπάτια (που λέει ο λόγος…) , κι επειδή η νοστιμιά τους δεν οφείλεται στο σχήμα τους, μπορούμε να κάνουμε και απλά φιογκάκια και να τα τηγανίσουμε. Θα χάσουμε αρκετά από εμφάνιση αλλά καθόλου (σχεδόν) από γεύση. Και λέω «σχεδόν», γιατί δεν μελώνονται το ίδιο τα δύο σχέδια (κατά τη γνώμη μου βέβαια…).



Όταν κρυώσουν ετοιμάζουμε το σιρόπι βράζοντας όλα τα υλικά για δέκα λεπτά και βουτώντας τα πάλι ένα ένα για μισό λεπτό στο σιρόπι. Γυρίζουμε κι από τις δύο μεριές και βγάζουμε σε ένα μπολ.


Τα μεταφέρουμε σε πιατέλα και τα πασπαλίζουμε με καρύδια σουσάμι και κανέλα.



Διατηρούνται σκεπασμένα ή τυλιγμένα ένα ένα σε ζελατίνη (έτσι τα συνηθίζουμε σε κοινωνικές εκδηλώσεις).


Παρατηρήσεις:


1)Στο μέλωμα, καλό είναι να τα βγάζουμε σε στραγγιστήρι να μην μαλακώσουν πολύ. Πρέπει να είναι κριτσανιστά και εύθρυπτα.


2) Δεν είναι εύκολο να γίνουν από ένα άτομο. Συνήθως ένα άτομο ανοίγει φύλλο και κόβει τις λουρίδες της ζύμης και ένα στέκει στο τηγάνι .


3) Σε μερικές περιοχές θεωρούν μεγάλη επιτυχία να είναι σχεδόν λευκά. Γι αυτό κάνουν ακόμη πιο λεπτό το φύλλο ώστε να τηγανίζεται σε ελάχιστο χρόνο, και δεν βάζουν μέλι παρά μόνο ζάχαρη στο σιρόπι


4) Στο σιρόπι η αρχική μου συνταγή έλεγε μια κουταλιά μέλι και περισσότερη ζάχαρη αλλά προτιμώ το μέλι , ας τα σκουραίνει λίγο. Αν βάλουμε μόνο ζάχαρη πρέπει να ελαττώσουμε λίγο το νερό για να μην είναι αραιό τελικά.

5)Το λάδι πρέπει να είναι καλής ποιότητας για να μη πικρίζουν , και αρκετό ώστε να σκεπάζει την κορδέλα όταν την τυλίγουμε με το πιρούνι.(Αν προσέξατε, στη φωτογραφία φαίνονται δύο κατσαρόλες. Μετέφερα το λάδι σε μικρότερη κατσαρόλα για να έχω βάθος και να διευκολυνθώ στο τύλιγμα).



ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1821.— Στο χωρίον Βαρύπετρον Κρήτης οι Έλληνες μάχονται εναντίον των Τούρκων και τους νικούν

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ


ΓΕΝΙΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΣΕΛΙΝΟΥ,ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΕΡΕΙΑΣ,ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑΡΧΟΣ,ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΦΑΛΑΓΓΟΣ,ΠΕΡΙΩΝΗΜΟΣ ΟΠΛΑΡΧΗΓΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΕΛΛΑΔΑ.ΑΠΟ ΤΗ ΣΠΙΝΑ ΣΕΛΙΝΟΥ ΗΤΑΝΕ Ο ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΚΑΙ ΟΠΛΑΡΓΗΓΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΟΥΜΗΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΟΒΗΤΡΟ ΤΩΝ ΑΓΡΙΩΝ ΓΕΝΗΤΣΑΡΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ. ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ ΕΠΑΙΞΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΦΡΟΥΡΙΟΥ ΤΗΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ. ΔΙΑΚΡΙΘΗΚΕ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ, ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΣΑΛΩΝΩΝ (ΑΜΦΙΣΣΑ) ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ( ΜΑΡΑΘΩΝΑ,ΦΑΛΗΡΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ) ΚΤΛ.
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΤΟ 1843 ΣΤΟΥΣ ΜΟΛΑΟΥΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΑΠΟ ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ ΝΥΚΤΑ ΚΑΙ ΕΝΩ ΚΟΙΜΩΤΑΝΕ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΩΝΙ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ.
Η ΚΡΗΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΜΟΥΣΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΔΥΟ ΡΙΖΙΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ.
ΟΥΛΑ ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ ΤΑ ΧΩΡΙΑ,ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΑ
ΣΤΟ ΣΕΛΙΝΟ ΕΙΝ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΑΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΣΠΙΝΑ
ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΟΥΜΗ,ΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΙΩΜΕΝΟΥ
ΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΚΑΡΔΟΥ.

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΗΝΤΑΝΕ ΟΙ ΜΠΑΛΩΤΕΣ ΟΘΕΝ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΙΚΙΟ
ΚΑΤΩ ΑΠΟΥ ΤΟ ΦΤΕΡΟΛΑΚΚΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑΔΡΑ?
ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΚΟΥΜΗΣ
ΜΕ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΓΙΑΝΙΤΣΑΡΟΥΣ
ΜΕ ΤΖΟΥΡΜΟΥΤΖΗΔΕΣ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΚΑΙ ΠΡΙΧΟΥ ΝΑ ΒΡΑΔΥΑΣΕΙ
ΚΙΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΑΠΟΜΕΙΝΕ.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β"


O Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄ (κατά κόσμον ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΟΡΕΥΤΑΚΗΣ με καταγωγή τα ΧΟΡΕΥΤΙΑΝΑ ΚΙΣΣΑΜΟΥ ) γεννήθηκε στην Κρήτη το 1954, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του.

Είναι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίσης σπούδασε στην Οδησσό Ιστορία Τέχνης, Λογοτεχνία και Φιλοσοφία. Τα έτη 1975 - 1985 υπηρέτησε ως Αρχιδιάκονος και Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Λάμπης και Σφακίων. Τα έτη 1985 - 1990 υπηρέτησε ως Πατριαρχικός Έξαρχος στη Ρωσία με έδρα την Οδησσό επί Πατριαρχών Νικολάου ΣΤ΄ και Παρθενίου.

Το 1990 χειροτονήθηκε Επίσκοπος υπό τον τίτλο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Κυρήνης και διορίστηκε Εκπρόσωπος του Πατριάρχη Παρθενίου στην Αθήνα (1990 - 1997). Το 1997 διορίστηκε Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας από τον Πατριάρχη Πέτρο Ζ΄. Μετά 10 μήνες εξελέγη Μητροπολίτης Καμερούν. Το 2002 κατεστάθη στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε. Στις 9 Οκτωβρίου 2004 εξελέγη υπό της Ιεραρχίας του Αλεξανδρινού Θρόνου παμψηφεί ως ο 115ος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής.

Είναι ο έβδομος κρητικής καταγωγής Πατριάρχης Αλεξανδρείας μετά τους Σίλβεστρο, Μελέτιο Πηγά, Κύριλλο Λούκαρη, Γεράσιμο Παλλαδά, Γεράσιμο Σπαρταλιώτη και Μελέτιο Μεταξάκη. Η Ενθρόνιση έγινε στον Ιερό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, παρουσία Προκαθημένων και Αντιπροσωπειών όλων των Εκκλησιών και Πολιτικών Αρχών Ελλάδος και Αιγύπτου την 24η Οκτωβρίου 2004.