ΣΚΟΠΟΣ ΣΕΛΙΔΑΣ

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ ΚΡΗΤΗΣ.Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙ ΣΑΝ ΒΑΣΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ,ΙΣΤΟΡΙΚΑ,ΜΟΥΣΙΚΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ.

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ


1. ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΟΥ .ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΣΙΔΗΡΟΥ


Όλοι μας έχουμε συνηθίσει από το σχολείο, την οικογένεια, το κράτος να ακούμε ότι οφείλουμε σεβασμό στην παράδοση του τόπου μας

Παράδοση είναι η κληρονομιά του παρελθόντος .Το λέει έξαλλου η ίδια η λέξη. πάρε δώσε. παρέλαβε ότι βρίσκεις και παρέδωσε το στην επόμενη γενιά. Είτε προφορική είτε γραπτή. παράδοση στην τέχνη στην μουσική στον τρόπο σκέψης στα ήθη και στα έθιμα κάθε τόπου.


Έχω ταξιδέψει αρκετά είτε στην ενδοχώρα όπως και σε πολλά μέρη του εξωτερικού. Σε κάθε μου ταξίδι ειδικά στο εξωτερικό στις περισσότερες χώρες η λαϊκή παράδοση εξακολουθεί να είναι ζωντανή και να χαρακτηρίζει το προφίλ του κάθε λαού.

Πάντα με σεβασμό και προσήλωση σ αυτήν.

Ειδικά στις δυτικές χώρες της Ευρώπης μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την αστικοποίηση του αγροτικού της πληθυσμού ο νέος τρόπος ζωής της πόλης έφερε τους πολίτες της εντονότερα όσο ποτέ την ανάγκη να αντλούν πράγματα από την παράδοση και να τα εντάσσουν στον αστικό τρόπο ζωής τους. Οι αγροτικοί πληθυσμοί δε άρχισαν και αυτοί να αντλούν πράγματα από τον αστικό τρόπο ζωής και να τα εντάσσουν στην καθημερινότητα τους.

Έτσι με την αναδιάταξη του πληθυσμού δημιουργήθηκε μια νέα ιδεολογία .( τρόπος σκέψης και ζωής).

Το μέλλον όμως φαίνεται πως έχει την δυναμική να τους αφαιρέσει την εξουσία αυτή, γι αυτό υπάρχει και αυτή η παθολογική εμμονή στην παράδοση. Προσπαθούν να συγκρατήσουν ζωντανό το παρελθόν γιατί φοβούνται ότι θα τους νικήσει το μέλλον.

Ο σεβασμός λοιπόν στη παράδοση δεν σημαίνει πισωγύρισμα. Ούτε σημαίνει αγκίστρωση στο παρελθόν.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΒΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ είναι η προσπάθεια εμπορευματοποίηση της και οι εσκεμμένα ασυνείδητοι που είτε μέσω της δυναμικής της στους ανθρώπους προσπαθούν να αναδειχτούν κοινωνικά και οικονομικά παραποιώντας την , αδιαφορώντας για την αλλοίωση της με μόνο σκοπό την προσωπική τους προβολή.

Όλοι μας βλέπουμε καθημερινά το ξεφτίλισμα και τα εκτρώματα που δημιουργούν ειδικά στην παραδοσιακή μας μουσική.

H νέα γενιά διψά να μάθει .Πρέπει λοιπόν εμείς οι μεγαλύτεροι να τους προφυλάξουμε από τους επιτήδειους που την παραμυθιάζουν .

ΕΙΠΑΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΗ= ΠΑΡΕ-ΔΩΣΕ.

ΟΧΙ ΠΑΡΕ ,ΒΑΛΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ ΕΚΤΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΥΛΗΣΕ ΤΟ.

ΤΕΛΟΣ ΠΙΑ.

Υ.Γ. Ο ΓΡΑΦΩΝ ( HATZIKOS) ΕΓΩ ΔΗΛΑΔΗ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ.

ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΡΑΚΛΙΚΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

ΠΑΡΕΛΑΒΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑ.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

1.Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΝΤΑΝΟΥ.


«ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ άμοιροι ευθυνών. Φταίμε κι εμείς. Αλλά οι τελευταίοι που πρέπει να μιλάνε είναι οι Γερμανοί, καθώς οι πατεράδες και οι παππούδες τους ισοπέδωσαν μια χώρα χωρίς λόγο, κατέστρεψαν τη γεωργία της, άρπαξαν αρχαιολογικούς θησαυρούς, άδειασαν τα ταμεία της και κυρίως άφησαν πίσω τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς. Για όλα αυτά αποζημίωσαν τους λαούς της Ευρώπης, ενώ εμείς δεν πήραμε μάρκο. Η κρίση άρχισε από την Αμερική και την Ευρώπη κι εμείς είμαστε τα θύματά της»

«Ούτε παραιτούμαστε των δικαιωμάτων μας, ούτε παρασυρόμαστε από την επικαιρότητα και την προβοκάτσια ενός εντύπου», τόνισε ο Γιώργος Παπανδρέου από την Βουλή, απαντώντας σε επίκαιρη ερώτηση του ΛΑΟΣ για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τα συκοφαντικά δημοσιεύματα.

Όπως είπε ο πρωθυπουργός, το ζήτημα των αποζημιώσεων δεν έχει τύχει οριστικού διακανονισμού και υφίσταται στις διμερείς σχέσεις.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ - ΕΔΩ - ΕΔΩ - ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ.

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

ΜΟΥΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ


Σ'αυτη τη φωτογραφια ειναι οι :
Ψύλλος -λαγουτο
Γιωργος Καντεράκης ή Καντέρης - λύρα (1877-1963)
Γιαννης Μπερνιδακης ή Μπαξεβάνης - λαγουτο
Λαυρεντια - αδερφη του Μπαξεβανη ζει σε μεγαλη ηλικια σε χωριο του Ρεθυμνου


Το πλέον διαδεδομένο όργανο στην επαρχία Κισσάμου είναι χωρίς αμφιβολία το βιολί. Ακολουθείται από ένα ή δύο λαούτα και πλέον στις μέρες μας και κιθάρα. Παλαιότερα η καθαρά παραδοσιακή ζυγιά της περιοχής αποτελούνταν από βιολί και λαούτο. Το παρελθόν πιστοποιεί πως το βιολί κατείχε κυρίαρχη θέση στην περιοχή χωρίς όμως αυτό να αναιρεί την ύπαρξη και άλλων οργάνων που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ζυγιά. Μπορεί ηχογραφήσεις να μη διασώθηκαν, κυρίως από φωτογραφίες εποχής και ιδιαίτερα από βιβλιογραφικές καταγραφές που αφορούν μαρτυρίες αρχαιότερων και καταγεγραμμένες βιογραφίες μουσικών μπορεί κανείς να εντοπίσει ποια ήταν εκείνα τα όργανα που συμβίωναν με το βιολί στην εν λόγω περιοχή και ποιος τελικά ο ρόλος τους σε σχέση με αυτό.
Αρχικά εντοπίζουμε την ύπαρξη λύρας η οποία βέβαια υφίσταται και σήμερα σε μικρότερο όμως ποσοστό απ΄ ότι το βιολί. Από τη βιβλιογραφία εντοπίζουμε την ύπαρξη 6 λυράρηδων που έδρασαν στην περιοχή:
1. Καντέρης Γεώργιος ή Καντεράκης ή Καραμπουρνιώτης 1877-1963
2. Νίκος Κατσούλης ή Κουφιανός 1877-1947
3. Μαυροδημητράκης Νικηφόρος 1868-1945
4. Ξανθουδάκης Δημήτρης ή Αλεξανδρινός 1887-1942
5. Σκουλούδης Ιωσήφ 1917-2003
6. Τσουρλάκης Ιωάννης 1872-1961
Άλλα όργανα τα οποία εντοπίζονται είναι το κλαρίνο. Καταγεγραμμένους βρίσκουμε μόνο έναν τον Γλαμπεδάκη Ονούφριο (1909-1988) τον Κωστή Γλεντουσάκη (1886-1979), τον Τωμαδάκη Γ. αλλά μαρτυρίες πιστοποιούν την ύπαρξη και του Σαριδάκη Ευτύχη (1905-1968).
Ένα άλλο θα μπορούσαμε να πούμε μουσικό όργανο ήταν η μουγκρινάρα. Πρώτη φορά μας ανέφερε για αυτό το όργανο ο δάσκαλός μου Μιχάλης Κουνέλης. Το περιέγραφε σχηματικά σαν μια στάμνα η οποία είχε τρύπα από κάτω με σκοπό να χωρούν να μπαίνουν τα χέρια του εκτελεστή βρεγμένα και να τραβούν ένα βούρλο το οποίο κρεμόταν από την κορυφή. Με τον τρόπο αυτόν δημιουργούνταν ήχοι. Στο βιβλίο του Αθ. Δεικτάκη «Χανιώτες Λαϊκοί Μουσικοί που δεν υπάρχουν πια ο Κουνέλης έχει ζωγραφίσει σχηματικά κ έχει περιγράψει τη μουγκρινάρα ως εξής:»
« Καπάκι στη στάμνα βάζουμε ένα κομμάτι δέρμα γερό και όχι πολύ παχύ. Στη μέση του βάζομε ένα βούρλο χλωρό και περνά από κάτω μέχρι έξω. Η στάμνα από κάτω είναι τρύπια ίσα που να χωρούν τα χέρια μας να μπαίνουν και να βγαίνουν βρεγμένα τραβώντας το βούρλο. Από τα βαθιά της στάμνας μέχρι έξω, τρίβοντας το βούρλο,βγάζει τη φωνή και τους ήχους». Ο Δεικτάκης στο ίδιο κεφάλαιο αναφέρει πως τη μουγκρινάρα τη χρησιμοποιούσαν σε κάποια μέρη ως μουσικό όργανο ενώ σε κάποια άλλα κυρίως στην Κρύα Βρύση Αγίου βασιλείου για να διώχνουν τη νύχτα τα βλαβερά έντομα από τα χωράφια. Ανατρέχοντας σε σχετικό κεφάλαιο του βιβλίου του Φοίβου Ανωγειανάκη «Ελληνικά Μουσικά Όργανα» πέραν του ότι δίνει στο συγκεκριμένο μουσικό όργανο την πρόσθετη ονομασία «γουργούρα», στεκόμαστε στα εξής: « Τη μουγκρινάρα τη χρησιμοποιούσαν παλιότερα στην κεντρική και δυτική Κρήτη, για να διώχνουν τα πουλιά και τα αρπακτικά ζώα (αλεπούδες, αρκάλους κτλ.)
από τα μποστάνια και τα αμπέλια. Το ηχητικό αυτό αντικείμενο είναι μία στάμνα χωρίς πάτο, με το στόμιό της σκεπασμένο με δέρμα. Ένα πέτρινο λουρί ή κερωμένος σπάγκος ή και βούρλο περνάει μέσα από τη στάμνα και στερεώνεται με κόμπο ή σ’ ένα ξυλαράκι για να πιάνει καλά, στην απέξω μεριά του δέρματος, που έχουν προηγούμενα τρυπήσει.
Καθισμένος ο παίκτης τραβάει, με βρεγμένα χέρια-« όντε πάει το ΄να, γυρίζει τ΄άλλο»-τον κερωμένο σπάγκο ή το λουρί, κρατώντας τη μουγκρινάρα ανάμεσα στα σκέλια του. Ο ήχος που δίνει μοιάζει με δυνατό μούγκρισμα». Μαθαίνουμε επίσης από τον ίδιο ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο με κάποιες παραλλαγές χρησιμοποιούντανκαι στις μονές του Αγίου Όρους αλλά και στη Ρουμανία, Ανδαλουσία, Αγγλία και Αφρική με τις ονομασίες «ταύρος», «γρύλος», «καλιακούδα», «βρυχηθμός της λεοπάρδαλης» αντίστοιχα για κάθε περιοχή.
Συμπερασματικά παρατηρούμε πως οι δύο περιγραφές μοιάζουν σε πολλά στοιχεία, γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για το ίδιο όργανο ενώ παράλληλα οι επιπλέον πληροφορίες ίσως μας δίνουν το δικαίωμα να υποθέσουμε πως το όργανο αυτό προφανώς ήρθε στη Δυτική Κρήτη από περιοχές της Ευρώπης ή το πιθανότερο από την Αφρική μιας και βρίσκεται πολύ κοντά στο νησί και η χρησιμότητά του ταιριάζει με τελετές κατά τη διάρκεια μύησης ή θανάτου κάποιου σημαντικού ανθρώπου από την κοινότητα, που γίνονται στη χώρα αυτή.
Συνεχίζοντας την «εύρεση» των οργάνων της περιοχής συναντούμε έναν καταγεγραμμένο στο κανονάκι τον Κατάκη Αντώνη (1874-1942)41, τον Σαρημανώλη Νίκο (1919-1995) πρόσφυγα από τη Μ.Ασία στο μπουλγαρί και το μπουζούκι και τέλος τον Παπαμαρκάκη ή Τσεσμέ Αντώνη και τον Χατζηγεωργίου Γεώργιο (1900-1987), στο σαντούρι.
Παρατηρούμε λοιπόν την συμβίωση του βιολιού και κατ’ επέκταση και του λαούτου σαν ζυγιά με τα παραπάνω όργανα. Σίγουρα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κατέχουμε πως συνυπήρχαν και μουσικά για παράδειγμα το βιολί με το κανονάκι στη εν λόγω μουσική παράδοση αλλά μπορούμε εύκολα να στοχαστούμε πως εφόσον κάποια από αυτά τα όργανα ήρθαν από τη Μ. Ασία ορθά θα συνοδεύονταν και από την εκεί μουσική παράδοση. Από αρχεία ήχου το μόνο που έχει μείνει από τα παραπάνω όργανα είναι φυσικά ηχογραφήσεις με λύρα και ηχογραφήσεις με μπουλγαρί το οποίο χρησιμοποιούνταν κυρίως στα ταμπαχανιώτικα.
Σίγουρα δεν υπήρχε Κισσαμίτικο ή Χανιώτικο γλέντι με κύριο όργανο το κλαρίνο παρατηρούμε όμως πως κατείχε κι αυτό τη θέση του στην μουσική του τόπου. Εξάλλου ας μην ξεχνάμε πως η Κρήτη και ιδιαίτερα η περιοχή της Κισσάμου βρίσκεται πολύ πλησίον της Πελοποννήσου στην οποία δεσπόζει το κλαρίνο κι επομένως σίγουρα υπήρχαν επιρροές. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Μανόλη Κογχυλάκη «Το μαντίλι της Ινώς και το Ιναχώριον» που αναφέρεται στην περιοχή Εννιά χωριά της επαρχίας Κισσάμου. Μας λέει: 46... «Αξίζει να σημειωθεί και η επίδραση των γειτονικών περιοχών στα μουσικοχορευτικά δρώμενα. Τα Εννιά χωριά βρίσκονται ανάμεσα σε Πελοπόννησο και Αφρική. Με καθαρή ατμόσφαιρα φαίνεται ο Ταΰγετος από τον Κουτρούλη, έτσι λέγεται. Είχαν επίνειο το Στόμιο. Φόρτωναν στα καΐκια λάδι, κάστανα κ.α., άνοιγαν τα πανιά και με τους βοριάδες έφταναν στην Αφρική. Φυσούσε νοτιάς ξαναγύριζαν ή έπιαναν Πελοπόννησο.
Αυτή η επικοινωνία εκτός από τις εμπορικές συναλλαγές έφερνε σε επαφή τους ανθρώπους και έτσι γίνονταν και πολιτιστικές ανταλλαγές. Έδιναν κι έπαιρναν. Έτσι σε όλα τα εννιαχωριανά πανηγύρια και γλέντια ανάμεσα στις προτιμήσεις των χορευτών ήταν πάντα και ο «Καλαμαθιανός». Ποιος θα ξεχάσει το τραγούδι «Στην Πάτρα εις τον καφενέ ήτανε συναγμένοι, ο δήμαρχος και ο ανακριτής που ‘κρίναν την Ελένη...» που αντηχούσε στις ταβέρνες της Χρυσοσκαλίτισσας ως το Βλάτος και τα Καμποσφήναρα».
Από το παραπάνω απόσπασμα κατανοούμε πως φυσικά το καλαματιανό δεν ήταν ενννιαχωριανός χορός αλλά δεν μπήκε και τυχαία στην ζωή των κατοίκων της περιοχής. Οι έμποροι που ταξίδευαν στην Πελοπόννησο το άκουσαν και το εισήγαγαν στα μουσικά δρώμενα του τόπου. Κάπως έτσι συνέβαινε και με άλλους χορούς «έξωκρητικούς» και φυσικά και με τα μουσικά όργανα. Ο πρόσφυγας που ήρθε από τη Μ. Ασία έφερε μαζί με τα βιώματά του, την κουλτούρα και τον πολιτισμό του, τα μουσική και τα όργανα που την γεννούν. Οι ντόπιοι αφομοιώνουν δημιουργικά την εν λόγω νοοτροπία και μουσική και πολλές φορές γίνεται όμοια και δεν ξεχωρίζει από την τοπική

Σεπτέμβριος 2009
Από την πτυχιακή εργασία της φοιτήτριας
Αρετής Καμηλάκη
Αναρτήθηκε από SADEN στις 7:30 π.μ.

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Ιωάννης Αντωνογιαννάκης (Ματζουράνας),

1.ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΟΥΡΤΑΚΗ.ΛΟΥΣΑΚΙΕΣ (ΑΡΧΕΙΟ ΑΝΥΦΑΝΤΗ)

Ιωάννης Αντωνογιαννάκης (Ματζουράνας), βιολάτορας από την Μεράδα Λουσακιών Κισσάμου.

Συρτός Κόντρα
Το 1905 ο Ματζουράνας έπαιζε σε ένα γαμήλιο γλέντι στην Κίσσαμο. Εκείνη λοιπόν την βραδιά ήταν στις μεγάλες του "ορέξεις", το δοξάρι του πραγματικά "πετάριζε" στις χορδές του βιολιού του και παρέσυρε με ορμή μεγάλη τους χορευτές. Σε κάποια στιγμή σηκώθηκαν να χορέψουν κάποιοι Λουσακιανοί οι οποίοι θεωρούνταν τότε, αλλά και ακόμα τώρα, αυθεντίες στα βήματα του συρτού. Ο Ματζουράνας λοιπόν, αστειευόμενος, για να πειράξει την Λουσακιανή συντροφιά, άρχιζε να παίζει ένα συρτό, ο οποίος ήταν έξω από τον "χρόνο" των βημάτων και των "πάσων" καθώς και της μουσικής. Περίεργα, μπερδεμένα γυρίσματα και ταλίμια αυτής της μελωδίας, αλλά στην δεύτερη στροφή ξαναέβαλαν πάλι τους χορευτές στον σωστό "χρόνο". Την μελωδία αυτή ο Ματζουράνας μετά την επεξεργάστηκε πιο πολύ στο βιολί και έβγαλε το τελικό άκουσμα το 1908, το οποίο σώζεται μέχρι τις μέρες μας και ονομάζεται "Κόντρα συρτός"

ΜΙΛΑΝΕ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΩΡΑ.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΕΣΙΜΟ ΤΟΥ Γ ΡΑΙΧ.
ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΜΑΣ (ΑΜΕΡΙΚΗ,ΑΓΓΛΙΑ,ΓΑΛΛΙΑ) ΔΙΑΜΕΛΗΣΑΝ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΡΟΥΦΗΞΑΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΗΣ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΡΩΣΙΑ.Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΤΙΝΑΞΕ,ΤΟΥΣ ΓΙΓΑΝΤΩΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ.ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΦΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΠΑΛΙ ΙΣΧΥΡΗ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΕΣΤΗΣΑΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΜΕ ΦΤΗΝΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ.
ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΕΣΠΕΙΡΑΝ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ .
ΜΟΝΟ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΑΝ.
ΜΕΧΡΙ ΟΙ ΦΙΛΟΓΕΡΜΑΝΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΦΤΙΑΧΤΗΚΑΝ ΑΦΟΥ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ
ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗΣ.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΤΟΧΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ?

1.ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΕΚΛΕΨΑΝ

Καλά μας κάνουν οι Γερμαναράδες και μας διασύρουν σε όλο τον κόσμο. Από την στιγμή που δεν ζητάμε τις Γερμανικές αποζημιώσεις που μας χρωστάνε και τις έχουμε κερδίσει δικαστικά , οι Γερμανοί και η Μέρκελ μας έχει πάρει στο ψιλό. Επιτρέπουμε να μας λοιδωρούν οι Γερμανοί και μας χρωστάνε τόσα πολλά από τις αποζημιώσεις που σήμερα θα είχαν πτωχεύσει αυτοί και όχι εμείς. Αλλά έχουμε ξεπουλημένους εκπροσώπους που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με αυτό το σοβαρό θέμα.
«Κυρία Μέρκελ,

Μας χρωστάτε τα Καλάβρυτα, Δίστομο, Κάντανο,Βιάννο, και που αλλού να πρωτοθυμηθώ? Μας χρωστάτε 70 δισ. από τα ερείπια που μας αφήσατε.
Πού είναι τα κλεμμένα αρχαία και ο χρυσός μας?
Οι οφειλές αυτές προς την Ελλάδα συνίστανται:


α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
γ) Στα αναγκαστικά δάνεια τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

1645.ΤΟ ΠΑΡΣΙΜΟ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ


«Ο Κρητικός Πόλεμος στη χαρτογραφία των βενετικών Αρχείων»
1.ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1645. ΑΠΟΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΝΗΣΟ ΘΟΔΩΡΟΥ.
2.Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ


Οι πόλεμοι μεταξύ Βενετών και Τούρκων κατά τον 16ο αιώνα αλλά κύρια ο μεγάλος Βενετοτουρκικός Πόλεμος του 1645 - 1669, ο γνωστός στην ιστοριογραφία ως ο μεγάλος Κρητικός Πόλεμος, που επρόκειτο να εξελιχθεί σ' ένα από τα δραματικότερα γεγονότα του 17ου αιώνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υπήρξαν τα κατεξοχήν θέματα που απεικονίσθηκαν σε σχεδιαγράμματα εκείνης της εποχής, τα οποία βρίσκονται στα αρχεία της Βενετίας. Τα στοιχεία που δίνουν τα σχεδιαγράμματα αυτά είναι πολύτιμα για την ιστορία, την τοπογραφία και την αρχιτεκτονική των πόλεων, των φρουρίων και της υπαίθρου της Κρήτης την εποχή εκείνη. Οι πολεμικές επιχειρήσεις σε θάλασσα και σε στεριά, οι πολιορκίες μικρών και μεγάλων φρουρίων, τα κατασκευαστικά σχέδια τροποποιήσεων, προσθηκών και νέων κατασκευών στα φρούρια που κατείχε η Γαληνοτάτη Δημοκρατία, είναι το «αντικείμενο» που με θαυμαστή ακρίβεια οι σχεδιαστές των στρατιωτικών διοικητών και των μηχανικών απεικόνιζαν πάνω σε χαρτί, με πένα και τις περισσότερες φορές και με ακουαρέλα.

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
1841.— Οι Σφακιανοί κηρύσσουν έν Άσκύφω επανάστασιν κατά τής Τουρκίας. «Υψώσαμεν ήδη πρώτοι τήν σημαίαν μας, καθώς καί εις άλλας επαναστάσεις καί χαιρετίζομεν αυτήν», τονίζουν είς τήν σχετικήν προκήρυξίν των. ‘Η καταρτισθείσα «πρόσκαιρος κυβέρνησις» τής «Κρητών πολιτείας» περιελάμβανε τούς Α. Χαιρέτην, πρόεδρον, Ρ. Βουρδουμπάν, Α. Κονταξάκην και Μ. Μπιτσάκην. Στρατάρχης ωρίσθη ό Πωλογεωργάκης.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1841 ( ΧΑΙΡΕΤΗ-ΒΑΣΙΛΟΓΙΩΡΓΗ)

1. Η ΛΙΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΩΝ


Ο ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΕΤΡΑΚΗΣ (ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΩΝ ΣΦΑΚΙΩΝ) ΑΝΑΦΕΡΕΙ.
ΕΝ ΚΡΗΤΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1841
ΟΤΑΝ Ο ΕΝΝΙΑΧΩΡΙΑΝΟΣ ΧΡΥΣΑΦΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΠΟΥΣΙΑΝΟΣ ΕΜΜ.ΔΕΙΚΤΑΚΗΣ ΑΝΕΛΥΑΝ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕ ΤΟΥΣ ΣΦΑΚΙΑΝΟΥΣ ΑΠΡΟΘΥΜΟΥΣ ΓΙ ΑΥΤΗΝ Ο ΣΦΑΚΙΑΝΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΟΥΡΔΟΥΜΠΑΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΠΡΟΣΕΓΜΕΝΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ.
(( Κ.ΧΡΥΣΑΦΟΠΟΥΛΕ ΔΕΝ ΕΙΝΙΕ ΛΕΩ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΧΟΧΛΙΟΙ ΝΑ ΤΣΙ ΡΟΥΦΗΞΟΥΜΕ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΡΠΑΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΣΚΕΨΗ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΩΜΕ ΚΑΙ ΒΓΑΛΩΜΕ Τ ΑΜΜΑΘΙΑ ΜΑΣ )).
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Η ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ ΜΕ ΠΡΟΚΥΡΗΞΕΙΣ ΚΑΛΟΥΣΕ ΤΟΝ ΧΑΝΙΩΤΙΚΟ ΠΛΥΘΗΣΜΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΚΟΥΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΩ ΕΛΛΑΔΑ.
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΜΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΥΘΗΣΜΟ ΕΞΑΠΕΛΥΣΑΝ ΜΑΚΡΟΣΚΕΛΗ ΠΡΟΚΥΡΗΞΗ ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΟΛΛΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΧΑΝΙΩΝ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΟΝΟΜΑΣΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΩΝ ΣΦΑΚΙΩΝ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΠΕΙΣΘΗΚΑΝ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ.
ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΗ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ.

Υ.Γ. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟ-ΠΡΟ-ΠΡΟΠΑΠΟΥ ΜΟΥ

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΟΛΥΡΡΗΝΙΑΣ


Σπανουδάκης Μιχάλης: Το 18 μηνών παιδί του θα τον "γνωρίσει" μέσα από τις αφηγήσεις


Εχασε τη ζωή του προσπαθώντας να αποτρέψει μια ληστεία πριν από ένα χρόνο στη Νίκαια. Ο αδικοχαμένος αστυνομικός Μιχάλης Σπανουδάκης ήταν εκτός υπηρεσίας, ωστόσο δεν δίστασε ούτε για μια στιγμή όταν είδε τον ληστή υποκαταστήματος της Τράπεζας Κύπρου στην πλατεία Δαβάκη της Νίκαιας και άρχισε να τον καταδιώκει, μέχρι που ο αδίστακτος κακοποιός τον πυροβόλησε εν ψυχρώ και τον σκότωσε. Η οικογένειά του, η χήρα και το 18 μηνών ορφανό περίμεναν μήνες ολόκληρους τη στήριξη της πολιτείας.

Σήμερα, σχεδόν ένα χρόνο μετά, τα αδέρφια του, Γιώργος και Μανώλης Σπανουδάκης, σε μια σκληρή ανακοίνωσή τους εκφράζουν την πικρία τους για τη στάση της προηγούμενης φυσικής ηγεσίας της αστυνομίας, αλλά και για το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας που επί ένα χρόνο ταλαιπωρεί τη χαροκαμένη γυναίκα του 36χρονου και το 18 μηνών βρέφος του αστυνομικού.

«Επί έναν ολόκληρο χρόνο παλεύουμε με ό,τι μέσα διαθέτουμε για να επιτύχουμε τα νόμιμα και τα αυτονόητα, να βγει έστω η σύνταξη του αδερφού μας και να μπορέσει η νύφη μας, όπως ορίζει ο νόμος, να μπει στο Δημόσιο για να μεγαλώσει το παιδί της. Μόλις προχθές, μετά από πολλά βάσανα και πολλές φωνές υπογράφηκε η πρόσληψή της και η σύνταξη είναι 447 ευρώ» λέει στην «Espresso» ο κ. Μανώλης, εν ενεργεία αστυνομικός και ο ίδιος.

Στην ανακοίνωση που υπογράφουν τα αδέρφια του αρχιφύλακα, Γεώργιος και Μανώλης, η πικρία τους είναι κάτι παραπάνω από εμφανής: «Εφυγε το παλικάρι στα 36 του χρόνια. Πιστός στον όρκο του, στο καθήκον και τα ιδανικά του. Προσπαθώντας, έστω και εκτός υπηρεσίας, να τιμήσει τη θέση που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα. Χωρίς να τραβήξει το όπλο του από τη θήκη. Και το πλήρωσε με τη ζωή του. Το 18 μηνών παιδί του θα τον γνωρίσει μέσα από τις αφηγήσεις της μητέρας του. Κανένας τοίχος δεν φιλοξένησε και δεν θα φιλοοξενήσει το όνομά του. Δεν έγινε και δεν θα γίνει σύνθημα στα χείλη “εξεγερμένων νεαρών”. Δεν έγινε και δεν θα γίνει “σύμβολο” μιας κοινωνίας όπου έχει χαθεί το μέτρο, η ποιότητα, η ευθύνη, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια και η αφοσίωση σε υψηλά ιδανικά, μιας κοινωνίας που εξακολουθεί να αντιστρέφει τα μεγέθη, να θεοποιεί τις ασημαντότητες και να παραγνωρίζει τις αληθινές αξίες».

Η χήρα του 36χρονου αστυνομικού προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, ενώ, όπως περιγράφει στην «Espresso» ο αδερφός του, από την προηγούμενη διοίκηση της αστυνομίας δεν τους πήραν ούτε ένα τηλέφωνο για να συλλυπηθούν: «Προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας. Παρά το γεγονός ότι και εγώ είμαι εν ενεργεία αστυνομικός, μαρτυρήσαμε τα πάθη του Χριστού για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες αποκατάστασης. Αν ήμουν ένας απλός πολίτης δεν θα βγάζαμε άκρη ποτέ. Οσο για τη στάση της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ., ήταν απαράδεκτη. Ούτε συλλυπητήρια δεν μας είπαν».

Σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, οι συγγενείς του Μιχάλη Σπανουδάκη καλούν σε συμπαράσταση φίλους και συναδέλφους του εκλιπόντος έξω από τα δικαστήρια του Πειραιά, στις 9 Μαρτίου, όπου δικάζεται ο κατηγορούμενος ως δολοφόνος του αδερφού τους. Πλήρως απογοητευμένος, ο αδερφός του ήρωα αστυνομικού μάς δίνει αποστομωτική απάντηση στο ερώτημα αν θα έκανε το ίδιο με τον αδερφό του σε μια αντίστοιχη καταδίωξη ληστή: «Ετσι όπως βλέπω τα πράγματα τώρα, σας μιλάω ειλικρινά πως αν μου τύχαινε κάτι αντίστοιχο, λυπάμαι που το λέω, αλλά θα πήγαινα στη δουλειά μου...»


ΤΟ ΜΟΙΡΑΙΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ 2009

Ηταν μεσημέρι Πέμπτης 5 Μαρτίου 2009. Ο Μιχάλης Σπανουδάκης, υπαρχιφύλακας στο τμήμα Παλαιού Φαλήρου, ήταν εκτός υπηρεσίας και θέλησε να επισκεφθεί το κατάστημα κάποιου φίλου του στη Νίκαια. Τα βήματα της μοίρας του τον έφεραν κοντά στο υποκατάστημα της Τράπεζας Κύπρου, λίγα μόλις δευτερόλεπτα αφότου ο ένοπλος κουκουλοφόρος ληστής έχοντας αφαιρέσει άγνωστο ποσό επιχειρεί, αρχικά πεζή, να διαφύγει. Ο 36χρονος αστυνομικός αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί και αν και ευρισκόμενος εκτός υπηρεσίας, δεν διστάζει ούτε στιγμή. Ακολουθεί τον ληστή και όταν τον πλησιάζει αρκετά, του φωνάζει να σταματήσει και να πετάξει κάτω το όπλο που κρατά στο χέρι του. Ο ίδιος, αν και έχει το υπηρεσιακό του περίστροφο στο τσαντάκι του, δεν το χρησιμοποιεί.

Ο κουκουλοφόρος ληστής γυρίζει, τον κοιτάζει και αρχίζει να τρέχει. Ο Μιχάλης Σπανουδάκης τον καταδιώκει και τον πλησιάζει. Στη συμβολή των οδών Μάτικα και Παρασκευοπούλου, δίπλα στο δημοτικό σχολείο της περιοχής, ο ληστής αισθανόμενος τον κίνδυνο να συλληφθεί στρέφει το όπλο εναντίον του αστυνομικού και τον πυροβολεί συνολικά τέσσερις φορές. Μία τουλάχιστον σφαίρα βρίσκει τον Μιχάλη Σπανουδάκη στο στήθος. Σωριάζεται αιμόφυρτος στο έδαφος. Το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ δεν προλαβαίνει να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο. Ο άτυχος αστυνομικός αφήνει πίσω του μια γυναίκα και ένα βρέφος πέντε μηνών. Δύο μήνες αργότερα, στις 12 Μαΐου του 2009, η αστυνομία ύστερα από συνεχείς αναζητήσεις συλλαμβάνει έναν 26χρονο αλλοδαπό στο κέντρο της Αθήνας, ο οποίος ομολογεί την πράξη του καθώς και τη συμμετοχή του σε δώδεκα ληστείες τραπεζών και υποκαταστήματα των ΕΛΤΑ, στην Αθήνα και τον Πειραιά.