Ο Χάρχαλης, ήταν ένας από τους κορυφαίους άσσους του βιολιού παγκρητίως.Αυτό είναι γνωστό. Αυτό που ίσως να μην είναι γνωστό, ο Χάρχαλης δύσκολα παρέδιδε μαθημάτα σε νεώτερους βιολιστές. Οι παλαιοί μουσικοί, ίσως λόγω ανταγωνισμού, είχαν αυτό το "ινάτι" και δεν παρέδιδαν μαθήματα, οι περισσότεροι δηλαδή, ενώ κάποιοι άλλοι έβαζαν τους μαθητές να σκάβουνε ένα αμπέλι για....πληρωμή στα μαθήματα. Προτιμούσαν να κρατάνε τις γνώσεις για τον εαυτό τους και μόνο στα βαθειά γεράματα υπέκυπταν στις παρακλήσεις των νεαρών επίδοξων καλλιτεχνών. Η ιστορία παρακάτω, έλαβε χώρα στα τέλη της δεκαετίας του '30 από τον τότε δωδεκάχρονο Β.Γ.(για λόγους ευνόητους το όνομα παραμένει "ανέκδοτο").
Ο Β.Γ. είχε αποκτήσει ένα βιολί, σαν δώρο για την ονομαστική του εορτή. Ο μέγας Χάρχαλης έτυχε να είναι κοντοχωριανός και συγγενής του, κι ο πατέρας του Β.Γ. παρακάλεσε τον Χάρχαλη να κάνει στον γιό του 2-3 μαθήματα "Σε παρακαλώ, δείξε του κοπελιού δυό πράγματα στο όργανο" και ο Χάρχαλης, λόγω της συγγένειας με τον πατέρα του Β.Γ. δέχθηκε να κάνει αυτή την παραχώρηση και να δείξει μερικά "κόλπα" στον μικρό μαθητή.
Πάει στα Χαρχαλιανά λοιπόν ο Β.Γ. βρίσκει τον Χάρχαλη και του λέει "Γειά σου θείο, θα μου δείξεις μερικά πράγματα στο βιολί;". Ο Χάρχαλης του απάντησε "Βεβαίως και θα σου δείξω, αλλά μωρέ σήμερα πονά η χέρα μου κι έχω δουλειά στο χωράφι να βγάλω κάμποσες πατάτες......". Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και ο μικρός Β.Γ. του λέει "Θα πάω εγώ να σου βγάλω τις πατάτες κι όταν έρθω να μου δείξεις βιολί". Ο Χάρχαλης, άλλο που δεν ήθελε και του κάνει "Εντάξει, άμε εσύ κι εγώ εδώ θα σε περιμένω". Περάσανε οι ώρες, ο μικρός Β.Γ. επέστρεψε ταλαιπωρημένος στο σπίτι του Χάρχαλη κι ανόρεχτος για μάθηση. Του κάνει ο Χάρχαλης "επειδή κουράστηκες, άμε σπίτι σου κι έλα σε 3 μέρες να σου δείξω". Πράγματι, μετά από 3 μέρες πάει πάλι ο μικρός στου Χάρχαλη και του λέει "θείο, θα μου δείξεις σήμερα;". Και του κάνει ο Χάρχαλης "θα σου δείξω μωρέ, αλλά είμαι κι εγώ κουρασμένος, χθές έπαιζα ούλη μέρα σε μιαν αρραβώνιαση και πρέπει να προλάβω πρώτα να πάω να ποτίσω τον κήπο". Του κάνει ο μικρός "θα πάω γρήγορα εγώ και όταν θα γαήρω,θα μου δείξεις". Πάει στον κήπο ο μικρός, πότισε τα λαχανικά, γύρισε πίσω κατακουρασμένος και του λέει ο Χάρχαλης "σε βλέπω και ζορίστηκες και δεν μπορείς τώρα να παρακολουθήσεις μάθημα. Έλα πάλι σε 4-5 μέρες να έχουμε την ησυχία μας να κάνουμε καλό μάθημα". Για να μην τα πολυλογούμε, ο Β.Γ. πηγαινοερχόταν κανά 2μηνο στα Χαρχαλιανά και πότε στα χωράφια,πότε στα ζώα, δεν έμαθε ούτε μισή δοξαριά. Πέρασε ο καιρός, τέλη του καλοκαιριού και ο πατέρας του Β.Γ. που δεν έβλεπε την παραμικρή πρόοδο, πήγε στα Χαρχαλιανά και βρήκε τον Χάρχαλη και του λέει "Μα στο Θεό σου Νικολή, το κοπέλι δεν κατέει μούδε το δοξάρι να πιάνει, θέλω να μου πείς πότε να στον ξαναστείλω να του δείξεις".
Και του κάνει ο Χάρχαλης,....
"καλιά να μου τον στείλεις τον χειμώνα γιατί θωρώ κι είναι φορτωμένη η βεδέμα οφέτος"!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου