Πρωτομάστορας και αυθεντικός καλλιτέχνης υψηλού επιπέδου ο αείμνηστος Γιάννης Φελεσάκης γνωστός ως Φελεσογιάννης, υπήρξε ατόφιος ορεσίβιος μουσικός με τα χαρίσματα και την σοφία ενός παλιού ανθρώπου. Γεννήθηκε το 1866 στον ορεινό Αερινό των Εννιά Χωριών της Κισάμου.
Μια παλιά φωτογραφία χίλιες λέξεις! Δεξιά ο Φελεσογιάννης και αριστερά ο γαμπρός του Γιάννης Παπαδάκης άνδρας της κόρης του Αγγελικής.
Ο Αερινός είναι ένα από τα ψηλότερα χωριά της επαρχίας Κισάμου του Νομού Χανίων, χτισμένος σε υψόμετρο 800 μέτρων με θέα τον Αϊ Δίκιο, τον Μουστάκο, τη Τζιτζιφιά, τα Πλοκαμιανά, το Κούνενι και το βαθύ γαλάζιο του πελάγους νοτιοδυτικά της επαρχίας.
Εκεί έζησε ο Φελεσογιάννης όλα του τα χρόνια, στη γειτονιά του, τα Φελεσιανά, λίγες δεκάδες μέτρα παραπάνω από την κεντρική εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό. Πρωτόπιασε μια λύρα με γερακοκούδουνα και με αυτό το όργανο συμμετείχε στις χαροκοπιές του χωριού του αλλά και σε όλη την περιφέρεια των Εννιά Χωριών, ακόμα και μέχρι το γειτονικό Σέλινο. Στα λαγούτα είχε τον Βεστομανώλη από τη γειτονική Μελισσιά, το Σημαντηρόκωστα από τα Σημαντηριανά κ.α.
Ο Φελεσογιάννης άφησε όμως τη λύρα και ασχολήθηκε ως επί το πλείστον με το βιολί, όπου με αυτό το όργανο έγινε πιο γνωστός στον κόσμο. Ήταν αδελφός με τη μητέρα του Νικολή Χάρχαλη. Ο Χάρχαλης σαν μαθητευόμενος βιολάτορας πήρε τα πρώτα μαθήματα με δάσκαλο τον Φελεσογιάννη. Πολλές φορές έτυχε να παίζουν και οι δυο στο ίδιο γλέντι, ο ένας στην αρχοντοκάμαρη του σπιτιού, κι’ άλλος στον οντά. Ο Φελεσογιάννης, εκτός από καλός μουσικός, ήταν και άριστος οικογενειάρχης, απόκτησε πέντε παιδιά και όλα κοπελιές. Η μεγαλύτερη ήταν η Αγγελική και ακολουθούσαν η Ειρήνη, η Ρουμπίνη, η Σμαράγδη που έφυγε στην Αμερική και παντρεύτηκε με Χανιώτη και τελευταία η Πολυξένη. Τη μεγάλη κτηματική και κτηνοτροφική περιουσία που απόκτησε, όταν αυτός έλειπε στις πολυήμερες διασκεδάσεις, την πρόσεχαν η αγαπημένη του γυναίκα Μαρία από το Κεφάλι με τις κόρες τους. Σαν συνθέτης άφησε τρεις πανέμορφες μελωδίες. Τον Αερινιώτικο συρτό το 1866, την Ηλέκτρα το 1908, που αποτέλεσε κύριο μέρος στη σειρά συρτών που διασκευάστηκαν μετέπειτα από τον μεγάλο Ανδρέα Ροδινό, τη Μπεμπέκα το 1912, ένα σκοπό από τους δυσκολότερους αλλά και από τους πλέον λεβέντικους.
Ο Φελεσογιάννης ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα φιλοξενίας και μερακλοσύνης. Έζησε άνετα και όμορφα όλα του τα χρόνια, πάντρεψε τα παιδιά του, βίωσε τα γλέντια και τους μερακλήδες και το 1944 έφυγε από τη ζωή. Έμεινε στο πάνθεον των καλλιτεχνών ως μεγάλη καλλιτεχνική μορφή, μια γνήσια παρουσία στην κρητική παράδοση.
Ο κορμός του παραπάνω βιογραφικού έχει γραφεί και δημοσιευθεί από τον κ. Κώστα Βασιλάκη. Απλά, ο γράφων, ως δισέγγονος του μεγάλου καλλιτέχνη και εγγονός του Παπαδογιάννη και της Αγγελικής, πρωτοκόρης του Φελεσογιάννη, πρόσθεσε περισσότερα στοιχεία. Από την επίσκεψη μας στον Αερινό των Εννιά Χωριών Κισάμου τραβήξαμε τις παρακάτω φωτογραφίες: Tην κεντρική εκκλησία του Τίμιου Σταυρού- κοιμητήριο του χωριού και παραπλεύρως το παλιό βρυσάλι από το οποίο μέχρι και το 1960 οι γυναίκες του χωριού έπαιρναν με τις στάμνες το νερό. Επίσης τη γειτονιά Φελεσιανά που έμενε ο Φελεσογιάννης. Εκεί, σήμερα μένει μόνο ένας κάτοικος, μια ηλικιωμένη γυναίκα, η κυρά Παρασκευή Καστρινάκη, η οποία, μεταξύ άλλων, μας είπε: “Το 1928 γεννήθηκα εδώ στον Αερινό. Συνήθισα να είμαι μόνη, παρά τις παρακλήσεις των παιδιών μου, να με πάρουν, δεν θέλω να φύγω, έμαθα και μου αρέσει. Κάποτε ο Αερινός ήταν πολύ μεγάλο χωριό με πολλές πολύτεκνες οικογένειες στις πέντε γειτονιές του. Στο Δημοτικό Σχολείο έκανα την πρώτη Τάξη στο Σταθμό Χωροφυλακής στο Κούνενι, σημερινή Βάθη. Ήτανε πολλά τα κοπέλια και δεν τα χώραγε το σχολείο του Αγίου Αθανασίου.Την έκτη τάξη την έκανα εδώ στον Αερινό αφού λειτούργησε στο χωριό μας Σχολείο πριν από τη Γερμανική κατοχή. Λοιπόν, ο προπάππους σου ο Φελεσογιάννης, ήτανε και για μένα αδελφός του παππού μου. Ήταν άνθρωπος που σκόρπιζε παντού χαρά, άριστος οργανοπαίκτης, γλυκόφωνος, φιλόξενος, υπομονετικός και καλός άνθρωπος. Δίδαξε σε πολλούς την τέχνη του βιολιού και της λύρας και ένας από τους μαθητές του έγινε πολύ γνωστός. Ήτανε ο Νίκος Χάρχαλης, της αδελφής του κοπέλι…”
( ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΑΝΟΣ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου