Ο Νεκτάριος Λεουνάκης είναι από τους καλύτερους μαντιναδολόγους και ριμαδόρους της Νέας γενιάς ..Γεννήθηκε στις 29 /11/1966 ,μεγάλωσε και μένει μόνιμα στο χωριό Συρρίλι Χανίων.
Πολύ γνωστός έγινε από τις συμμετοχές του σε ραδιοφωνικές εκπομπές στα Χανιά αλλά και σε άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Κρήτης.
Είναι παντρεμένος με την γυναίκα της ζωής του την Μαρία και έχουν κάνει ένα αγοράκι τον μικρό Αλέξανδρο που τον λατρεύει.
Μέσα από τις μαντινάδες του και τις ρίμες φτιάχνει εικόνες, ταξιδεύει νοητά και μας πλημμυρίζει με χιλιάδες συναισθήματα..
Η Φήμη του έφτασε σε όλο το Νησί και πολλοί καλλιτέχνες του ζητούν να τους δώσει μαντινάδες για τις νέες τους δισκογραφικές δουλειές ,και βέβαια ο πάντα χαμογελαστός Νεκτάριος ποτέ δεν τους αρνιέται..
Πολύ σύντομα αυτό το όνομα θα το συναντάτε σε π άρα πολλές δισκογραφικές δουλειές..
Ο Νεκτάριος αυτή την εποχή έχει συγκεντρωθεί στην κυκλοφορία του πρώτου του βιβλίου με ρίμες και μαντινάδες που εδώ και αρκετό καιρό οι φίλοι του του το ζητάμε.
Είναι και ένας τρόπος κατοχύρωσης των πνευματικών του δικαιωμάτων μια και η εποχή μας έχει γεμίσει με κλέφτες «ο κλέψας του κλέψαντος »
Ο Νεκτάριος είναι αυθεντικός τύπος του σοβαρού Κρητικού που έχει μεγαλώσει με αξίες και ιδανικά και αυτό θα το νοιώσετε από την πρώτη στιγμή που θα τον ανταμώσετε..
Μπορεί μέσα σε λίγα λεπτά να γράψει για ένα συγκεκριμένο γεγονός μια ολόκληρη σελίδα από μαντινάδες η και ρίμες με περιεχόμενο που αφήνουν άναυδους αυτούς που ακούνε ..αυτό ακριβώς νοιώθουμε και εμείς εδώ στον Ερωτόκριτο κάθε φορά που διαβάζουμε μαντινάδες του ..ένα απέραντο θαυσμό και μια ικανοποίηση ότι η Κρήτη δεν έχει να φοβηθεί τίποτα όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι το Α κεφαλαίο σαν τον Νεκτάριο.
Θα αναφερθώ σε μια μικρή ιστορία όταν μετά από μια εκπομπή με τον Νεκτάριο πήγαμε να επισκεφτούμε τον γνωστό μαντιναδολόγο Γαριπαντώνη στην Νίβρυτο..
Μετά που καθίσαμε και μας κέρασαν εκεί ξαφνικά είδαμε τον Νεκτάριο να σκέφτεται κάτι και κάποια στιγμή ρωτώντας τον τι τρέχει μας δείχνει ψηλά μεσα στο σπίτι του Γαριπαντώνη μια χελιδονοφωλιά και μας είπε αυτήν τη μαντινάδα
Θωρώ χελιδονοφωλιά ,στον τοίχο να σκαλώνει
Σαν βράχο τσι παράδοσης ,στο σπίτι του Αντώνη
ΠΗΓΗ.ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΡΙΜΑ
" Η ΜΑΝΑ ΚΡΗΤΗ "
Η μάνα Κρήτη τέσσερα κοπέλια αναθρέφει
Είναι βαρύ το ζάλο μου στου σήμερα τη στράτα
γιατί στη ράχη κουβαλώ τα θλιβερά μαντάτα.
Σπρώχνει του λάθους η οργή στση συννεφιάς τη σκέψη
και ήρθε το παράπονο το γέλιο μου να κλέψει
Η παγωμένη αναπνιά του γέρο Ψηλορείτη
σκεπάζει δίχως να ρωτά κάθε γωνιά στην Κρήτη
Δαντελωτές ακρογιαλιές με ήλιο χρυσαφένιο
πλέκουν υφάδι πλουμιστό αργυρομεταξένιο
Που μοιάζει με ζεστό γαμπά στου χρόνου το χειμώνα
μέσα στου νου τη σκοτεινή κι αμάλαγη κρυψώνα
Στον ίδιο ουρανό πετούν τα όνειρα κι αγγίζουν
τσι πεθυμιάς το ξέτρουλο δίχως να ξεχωρίζουν
Τη μάνα απού γέννησε τα τέσσερα κοπέλια
και τα αναθρέφει στση πλαγιές με πόνους και με γέλια
Ατίθασα και διαλεχτά σκαρνεύονται και μοιάζουν
με τα μεγάλα κύματα που δε καταλαγιάζουν
Κλουθούνε κάθε εποχή, τσακώνονται, πεισμώνουν
αντροπατούν και προκαλούν να τα αποκαρώνουν
Με τσι εχθρούς είναι εχθροί και με τσι φίλους φίλοι
και άφτουνε στα δύσκολα τση υπομονής καντήλι
Βάζει συρματοπλέγματα κι αγκάθινα στεφάνια
του εγωισμού η ψεύτικη και πλάνα περηφάνια
Χωρίζει 'τα στα τέσσερα και τα εξαθλιώνει
και δίχως μάχη νικητές λογιάζονται οι πόνοι
Μοιράζονται και τη σκια που τ' ακλουθά και ζούνε
σα τσι φαμέγιους του σεβντά που αγάπη δεν θα βρούνε
Ξαδέρφια είναι του κακού και ζιμπραγά στη θλίψη
γιατί το αγνό συναίσθημα τα 'χει εγκαταλείψει
Μα σα ξυπνούν με το σκοπό στη φιλντισένια λύρα
τα χερια αρματώνουνε και πολεμούν τη μοίρα
Αγγίζουνε το όνειρο με το αργυρό δοξάρι
και την τιμή αφήνουνε το δρόμο τση να πάρει
Μ' ένα χορό παλαιικό οι Κρήτες θα αποδείξουν
πως είναι ούλοι μια γροθιά το μίσος τους να πνίξουν
Απόγονοι του Μίνωα στου ουρανού τσι ρούγες
πετάξετε σαν αετοί μ' ατσάλινες φτερούγες
Κτίσετε πέτρινη φωλιά κι ομόνοια στα όρη
και γίνετε τσ' αγνής φιλιάς τρανοί μανταδοφόροι
Πράμα δεν είναι ικανό τα αδέλφια να χωρίσει
το ίδιο γάλα τα 'θρεψε και τα 'χει αναστήσει
Η μάνα Κρήτη καλλουργά, θερίζει το χρυσάφι
και τα κοπέλια σπέρνουνε το γόνιμο χωράφι
Να γίνει τούτο το νησί τεράστιο αλώνι
ν' αλέθουν τα γεννήματα να θρέφονται οι χρόνοι
Να συμπονεί ο γης τ'αλλού τον κόπο να φροντίζει
και δίκαια τα αλεστικά στα ίσα να χωρίζει
Ισάξια χαρίσματα και θέση στην καρδιά τζη
έχουν κι απολαμβάνουνε τα τέσσερα παιδιά τζη
Και όταν η Κρήτη τα θωρεί με ζάλα αγαπημένα
γίνονται αναστάσιμοι ύμνοι τα πικραμένα
ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ , ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΣΕ 4 ΜΕΡΗ !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου