ΡΟΥΜΑΤΙΑΝΗ ΣΟΥΣΤΑ (ΓΙΤΣΙΚΙΑ)

Ρουμαθιανή σούστα

Αναμεσώς στσι πηδηχτούς χορούς φορεί παπούτσα
που’ ναι γερά κι εφτάγερα,η ρουμαθιανή η σούστα.
Στα Παλαιά τα Ρούματα οι ρίζες τση βαστούνε
και «ρουτματσίτικη» αλλιώς τ’ αφθιά τηνέ γροικούνε.
Στα Παλαιά τα Ρούματα αθρώποι Κισσαμίτες
τσι χωργιανούς απού ’ν’ εκειά τσι λένε Ρουματσίτες.
Τα Παλαιά τα Ρούματα στση Κίσσαμος το χώμα
και Σούστα κισσαμίτικη τηνέ λαλεί το στόμα.
Και τρέχει κι άλλο όνομα στση εμιλιάς τη φλέγα
δεν έχει σάντολο χορό,σάντολο έχει αίγα.
Ο ντόπιος «σούστα γιτσικιά»,ετσά τη νοματίζει
τσ’ αίγας τα πάσα ο χορός δε ντα ανεγυρίζει.
Βοσκοί στ’ αόρι δε θωρού μόνο χιονιού τη γ-κρούστα
εκειά κατεργαρίζουνται τη γιτσικιά τη σούστα.
Οντέ χορευτακίζουνε βοσκοί θωρούνε τσ’ αίγες
και του χορού ανοίγουνε ετσά λοής οι φλέγες.
Στ’ αόρι τση αμοναξάς βοσκός και μερακλίκι
εκειά συναπαντήχνουνε κι έχουνε σιναλίκι.
Βγαίνει στην όρεξη ο βοσκός και αρχινά ταλίμια
και τον αποθαμάζουνε του αοριού τ’ αγρίμια.
Νεγογυρεύγετ’ ο βοσκός κι ανεζητά ορτάκη
το δεύτερο,τη χέρα ντου,να «κάμει ένα τζαμπάκι».
Νεγογυρεύγει δεύτερο, «μπαρή» για το χορό ντου
αντάμι να χορέψουνε το ντέρτι,το γ-καημό ντου.
Στ’ αόρι βασιλεύγει εκειά τσ’ αμοναξάς ο θρόνος
και ο μπαρής του χορευτή ενούς δεντρού ο κλώνος.
Στο χοροστάσι ο χορευτής ο πρώτος δυναμάρι
τη χέρα έχει του δεύτερου,εκειά ’χει πλήσα θάρρη.
Στη σούστα τη ρουμαθιανή οι πρώτοι δυο πετούνε
κι οι γι-αποδέλοιποι μπραγά στα ζάλα ντως κλουθούνε.
Απής ο πρωτοχορευτής τελέψει τα ταλίμια
για τη γ-κουντούρα έχει στραθιά και γίνουνται τακίμια.
Ο δεύτερος ο χορευτής πρώτος εδά πομένει
κι η σούστα η ρουμαθιανή δε στένεται να φαίνει.
ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΛΑΓΟΥΔΙΑΝΑΚΗ
ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΔΩ