ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΝΑΚΗΣ (ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΡΑΤΙΝΑΚΗΣ (ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ)


Γεώργιος Στρατινάκης
Ο Γεώργιος Στρατινάκης του Δημητρίου, ήταν Κρητικός Μακεδονομάχος, από τους πρωτοπόρους του Μακεδονικού αγώνα. Γεννήθηκε στο Ορθούνιο Κυδωνίας Χανίων το 1882 με καταγωγή από τη περιοχή των Σφακίων.
Το 1903 στρατολογήθηκε από την Ελληνική κυβέρνηση (μέσω του Παύλου Μελά και Γεωργίου Τσόντου) μαζί με άλλους εννέα άνδρες από την περιοχή των Χανίων και εστάλη τον Ιούνιο του 1903 στη Μακεδονία, όπου και εκεί αποτέλεσαν το πρώτο ελληνικό σώμα που ξεκίνησε το Μακεδονικό αγώνα. Το πρώτο αυτό σώμα, αποτελούσαν οι παρακάτω: Ευθύμιος Καούδης, Γιώργης Πέρος ή Περάκης, Γιώργης Δικώνυμος – Μακρής, Λαμπρινός Βρανάς, Γιώργης Σεϊμένης, Γιώργης Ζουρίδης, Νικόλας Λουκάκης, Στρατής Μπουνάτος, Μανούσος Καντουνάτος και Γιώργης Στρατινάκης.
Αυτή η πρώτη ελληνική αποστολή παρουσιάστηκε στο Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη, ο οποίος για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε ζητήσει από την Ελλάδα να στείλει στην περιοχή ένοπλα σώματα για να μην πέσει η Μακεδονία στα χέρια των Βούλγαρων. Αυτός τους ευλόγησε και τους εξήγησε ότι ο πρωταρχικός σκοπός τους θα ήταν η αναπτέρωση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων της περιοχής, που κινδύνευε από τους κομιτατζήδες, που είχαν σαν σκοπό τους τη «βουλγαροποίηση» της Μακεδονίας. Πράγματι οι πρώτοι Έλληνες Μακεδονομάχοι εξόρμησαν στη περιοχή, αναγκάζοντας σε πολλές περιπτώσεις τους Βούλγαρους να σταματήσουν τις θηριωδίες τους, ενώ αναπτέρωσαν το φρόνημα των Ελλήνων. Εντύπωση στους ντόπιους έκανε και η Κρητική ενδυμασία των πρώτων ανταρτών, ενώ αναπτερώθηκε και το ηθικό τους διότι έβλεπαν Κρητικούς, οι οποίοι φημίζονταν για το θάρρος τους. Η παραμονή και δράση τους στη περιοχή μαθεύτηκε και κυνηγημένοι από τους πολυπληθέστερους κομιτατζήδες αλλά και τους Τούρκους, μετά από ένα μήνα παραμονής επέστρεψαν στην Αθήνα, αφήνοντας μάλιστα κι έναν νεκρό, τον Γιώργη Σεϊμένη, που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τους Βούλγαρους.
Ο Γιώργης Στρατινάκης προσαρμόστηκε γρήγορα στις συνθήκες του ανταρτοπόλεμου και μετά από τις συστάσεις για το ακέραιο του χαρακτήρα του, ο Παύλος Μελάς τον διάλεξε ως μέλος της 35μελούς αντάρτικης ομάδας που δημιούργησε για να δράσει στη περιοχή. Εκεί συμμετείχε σε όλες τις αποστολές. Στις 12 Οκτωβρίου 1904 διανυκτέρευσε στο χωριό Σιάτιστα, στο ίδιο δωμάτιο με τον Μελά, μαζί με τους Λάκη Πύρζα, Πέτρο Χατζητάση, Ντίνα Θεόδωρο και το ψυχογιό του Μελά, Βλάχο, όπου τα ξημερώματα της επομένης, μετά από υπόδειξη της βουλγαρικής συμμορίας του Μήτρου Βλάχου για τη παρουσία τους στους Τούρκους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Την ώρα που ο Παύλος Μελάς βλήθηκε από τούρκικη βολή, ο Στρατινάκης ήταν δίπλα του. Οι άνδρες που βρίσκονταν μαζί με τον Μελά απέφυγαν τη σύλληψη, ενώ οι υπόλοιποι επτά που βρίσκονταν στο απέναντι σπίτι, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στις φυλακές Μοναστηρίου.
Ο Στρατινάκης, μετά τη περισυλλογή του σώματος του Μελά και τον ενταφιασμό του στο Ζέλοβο, συγκλονισμένος επέστρεψε στην Κρήτη και δε συμμετείχε άλλο στο Μακεδονικό Αγώνα. Συνέχισε τη ζωή του ως αγρότης και το 1948 εγκαταστάθηκε στην περιοχή Λαγγός Ορθουνίου Κυδωνιάς Χανίων. Πέθανε πλήρης ημερών τον Ιανουάριο του 1972. Είχε τρία παιδιά. Ο μεγαλύτερος γιος του σκοτώθηκε στη μάχη του Βιτσίου τον Αύγουστο του 1949, ο δεύτερος έμεινε μαζί του ως αγρότης και πέθανε το 2004, ενώ ο μικρότερος είναι εν ζωή, Αξιωματικός εν αποστρατεία των Ειδικών Δυνάμεων και διαμένει στα Χανιά.
Ο Γεώργιος Στρατινάκης δεν έχει αναγνωριστεί ως Μακεδονομάχος κι ούτε είναι εγγεγραμμένος στις σχετικές επετηρίδες. Η μη αναγνώρισή του οφείλεται στο ότι ούτε ο ίδιος, ο οποίος ήταν αγράμματος, ούτε κάποιος συγγενής του δεν υπέβαλε σχετική αίτηση για την αναγνώρισή του κατά τη δεκαετία του 1930, αλλά και το 1962, όταν συντάχθηκαν οι σχετικές επετηρίδες των Μακεδονομάχων.