ΒΟΛΟΙ (ΓΚΑΖΕΣ)

Σήμερα δεν παίζεται αυτό το παιχνίδι. Πριν από μερικά όμως χρόνια , 20 -30 το παιχνίδι αυτό ήταν τόσο δημοφιλές στις γειτονιές του χωριού όσο σήμερα είναι το ποδόσφαιρο. Εξάλλου και οι βόλοι, εν ήταν παρά μικρές γυάλινες ή σιδερένιες μπαλίτσες, που στα χέρια των αγοριών αποκτούσανε μεγάλη δύναμη.

Το παιχνίδι παιζότανε στους χωματόδρομους, άραγε που αλλού, αφού η λέξη άσφαλτος ήταν σχεδόν άγνωστη.
Οι βώλοι ήταν μικρές μπαλίτσες από χώμα (κεραμεικές, θα λέγαμε σήμερα) βαμμένες με διάφορα χρώματα. Οι γυάλινοι βώλοι λεγόντουσαν "γκαζές" και ήταν ακριβοί και δυσεύρετοι. Γι αυτό και στα παιχνίδια επιδιωκόμενος στόχος ήταν το κέρδος των ακριβών βόλων των αντιπάλων.

Το πιο συνηθισμένο παιχνίδι με βώλους ήταν να στρώνονται μερικοί βώλοι (κάθε βώλος και παιδί) σε μια σειρά, σχεδόν κολλητοί μεταξύ τους ή σε σχήμα τριγώνου ( όπως στο μπιλιάρδο) και τα παιδιά να ρίχνουν καθένα το δικό του βώλο από κάποια καθορισμένη (με γραμμή στο χώμα) απόσταση, προσπαθώντας να πετύχουν κάποιον απο τους "στρωμένους" βώλους. Οποιο βώλο πετύχαινε το παιδί, τον κέρδιζε. Συνέχιζε μέχρι να αποτύχει. Είχε το δικαίωμα να βάλει τον βόλο, την μάννα, ανάμεσα στα δάκτυλα του ενός χεριού και με το μεσαίο δάκτυλο του άλλου χεριούν, δίνοντας δύναμη και σημαδεύοντας, προσπαθούσε να πετύχει τους επόμενους βόλους. Συνήθως όμως η γκαζά δεν έμπαινε στο στρώσιμο, επειδή όποιο παιδί την είχε προτιμούσε να τη κρατάει για να σημαδεύει, επειδή ήταν πιο εύστοχη και δεν έχανε το σχήμα της. Οι χωματένιοι βώλοι χάναν γρήγορα τη λεία εξωτερική τους επιφάνεια και, μετά από κάμποσα παιχνίδια, σπάγαν κιόλας. Χαρακτηριστικές οι εικόνες με τους παλιούς συμμαθητές και φίλους να κατεβαίνουν στο γήπεδο μα σακουλάκια γεμάτο βόλους, και άλλα ...μικρά γυάλινα, χωμάτινα και σιδερένια πολεμοφόδια!

Φτιάχναμε επίσης βόλους απο γύψο και αφου τούς πλάθαμε αποκτούσαν ένα κυκλικο και γυαλιστερό σχήμα.Για πιο βαριούς βόλους χαλούσαμε κανένα ρουλεμάν και παίρναμε τις μπίλιες από το εσωτερικό τους