ΦΩΤΟ ΑΛΛΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

1.ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΑΙΝΑΚΗΣ.ΚΑΛΑΘΕΝΕΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ.ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Ο ΦΑΡΟΣ ΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ

2.ΣΤΗΝ  ΠΙΣΩ ΠΛΕΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ.ΛΕΜΟΝΙΑ ΠΛΕΥΡΑΚΗ.ΑΣΤΡΙΚΑΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ

ΠΑΛΑΙΙΚΟ ΚΟΥΡΕΙΟ

ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΚΟΥΡΕΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΧΑΜΕΝΟΥ  ΥΠΕΡΗΛΙΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΙ.  ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 93 ΕΤΩΝ

ΠΑΛΑΙΕΣ ΦΩΤΟ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ

Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΚΩΣΤΗΣ  ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΣΤΑ 18 ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ  ΣΤΟΛΗ  (ΝΤΟΥΛΑΜΑ)  ΚΑΙ ΚΟΝΤΟ ΜΑΝΛΙΧΕΡ (ΑΡΑΒΙΔΑ) 

Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΑ 60  ΤΟΥ

Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΑ 93 ΤΟΥ

1947.ΠΑΠΟΥΣ- ΓΙΑΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑΣ-ΘΕΙΑΔΕΣ  ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ  ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΣΤΑ ΚΑΛΟΥΔΙΑΝΑ

1955 .ΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΙΣΩ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΠΛΑΤΟ ΚΑΙ  ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ  Ο ΠΑΠΟΥΣ ΜΟΥ

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ  (ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ)ΣΤΑ 90 ΤΗΣ

ΠΑΠΟΥΣ ΓΙΑΓΙΑ  ΣΤΑ 80 ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΟΥ

1959  Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΝΑΥΤΗΣ ΣΤΗΝ ΣΟΥΔΑ

ΠΑΠΟΥΣ ΓΙΑΓΙΑ ΠΑΤΕΡΑΣ  

1964. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ (ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΔΩΡΟΣ)  ΝΙΟΠΑΝΤΡΟΙ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΝΕΟΛΟΓΙΚΟ ΜΑΣ ΔΕΝΤΡΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΟΙ ΡΕΝΙΕΡΗΔΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ

Η οικογένεια των  Ρενιέρηδων  κατοικεί στα Παλαιά Ρούματα  κατάγονται δε από ευγενείς Ενετούς αποίκους που παρέμειναν στην Κίσσαμο μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους  (1669). Οι Ρενιέρηδες σταδιακά ελληνοποιήθηκαν και μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Τούρκους ταυτίστηκαν πλήρως με τους Έλληνες. Ως πλούσιοι και μορφωμένοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον αγώνα της απελευθέρωσης ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας. Ο Νικόλας Ρενιέρης εκλέχτηκε πρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης στην Τροιζήνα, ενώ ο  Μάρκος διατέλεσε πρώτος αντιπρόεδρος και αργότερα πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και χρηματοδότησε γενναία την επανάσταση των Κρητών.Ακόμα ο κλάδος των Ρενιέρηδων κατοικεί στα Παλαιά Ρούματα Κισσάμου διακεκριμένοι για τον πατριωτισμό  και την υποδειγματική διαγωγή τους.Παρακλάδι  γενεαλογικό των Ρενιέρηδων είναι οι Μαρκουλάκηδες. Στα Παλαιά  Ρούματα βρίσκεται ένα Ενετικό αρχοντικό η Villa Renier με το οικόσημο της οικογένειας Ρενιέρ καθώς και έξω από το νέο κτίριο της βιβλιοθήκης βρίσκεται η προτομή του Μάρκου Ρενιέρη(1815 Τεργέστη -1897 Αθήνα).

 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΡΕΝΙΕΡΗΣ

Ο ΙΑΤΡΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ.ΡΕΝΙΕΡΗΣ, ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΑΡΜΟΣΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ 1827-1830

O ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΡΕΝΙΕΡΗΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΡΟΥΜΑΤΑ ΚΙΣΣΑΜΟΥ ΤΟ 1758 . ΣΠΟΥΔΑΣΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΣΚΗΣΕ ΔΟΚΙΜΑ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΟΠΟΥ ΕΞΕΛΙΧΤΗΚΕ ΣΕ ΣΟΒΑΡΟ ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ. ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΘΗΚΕ ΕΚΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΑΝΕΛΑΒΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ. ΜΥΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΤΟ 1819 ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΥΣ ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821, Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΕΗΛΑΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΣΕ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΞΕΝΩΝ ΑΓΓΛΙΑΣ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑΣ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ, ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ ΝΑ ΔΙΑΦΥΓΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ΣΤΑ ΚΥΘΗΡΑ. ΤΟ 1826 ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΣΕΛΙΝΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ Γ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΖΗΝΑ , ΟΠΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΕΚΛΕΧΤΗΚΕ ΠΑΜΨΗΦΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΤΙΣΥΣΤΑΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΝ Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ, ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 1828. ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ. ΤΟ 1829-30 ΥΠΗΡΞΕ ΑΡΜΟΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ 1841 ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΑΙΡΕΤΗ. ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΕΠΙ ΟΘΩΝΟΣ, ΣΥΜΜΕΤΕΣΧΕ ΣΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 1844. ΥΠΗΡΞΕ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΣΥΝΕΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ. ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ 1847. ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ, ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΛΥΤΡΑ, ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ.

 ΜΑΡΚΟΣ ΡΕΝΙΕΡΗΣ  Γεννήθηκε στην Τεργέστη το 1815 οι δε γονείς του κατάγονταν από τα Παλαιά Ρούματα Χανίων. Ο πατέρας του, ο Ιωάννης Ρενιέρης, διετέλεσε πρόξενος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Κέρκυρα.

Ο Μάρκος Ρενιέρης αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στη Βενετία σπούδασε νομικά στην Πάντοβα. Άσκησε για μικρό χρονικό διάστημα το δικηγορικό επάγγελμα στην Αθήνα προτού μπει στο δικαστικό σώμα το 1837. Απολύθηκε λόγω του ψηφίσματος περί των ετεροχθόνων (της Εθνικής Συνέλευσης του 1843-44), και αφού προηγουμένως είχε φτάσει στο βαθμό του αρεοπαγίτη, και επέστρεψε στη δικηγορία το 1844. Ο Μάρκος Ρενιέρης  ήταν πρόεδρος  την Επιτροπής όλων των Κρητών στην Αθήνα   βοηθούσε  τον ένοπλο αγώνα   τροφοδωτώντας  τον με χρήματα ,εφόδια και όπλα .την παραπάνω  Επιτροπή την αποτελούσαν  πλην του Ρενιέρη οι Ν.Δεικτάκης.Μιν.Σαπουτζάκης,Λαδάς,Μ.Παπαδάκης και Λυμπρίτης Το διάστημα 1855-1864 διετέλεσε τακτικός καθηγητής του Αστικού Δικαίου και της Συγκριτικής νομοθεσίας στην Νομική Σχολή Αθηνών. Έγινε υποδιοικητής της Εθνικής Τράπεζας το 1861 και διοικητής το 1869. Το 1877 διετέλεσε Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Στο μεταξύ, το 1862, διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη.

Μαζί με τους Κ.Παπαρρηγόπουλο, Αλέξανδρο Ραγκαβή, Νικ. Δραγούμη και Γ.Α.Βασιλείου προχώρησε το 1853 στην έκδοση του γαλλόγλωσσου περιοδικού Spectateur d'Orient. Η βιβλιοθήκη του Μάρκου Ρενιέρη δωρήθηκε, μετά το θάνατό του το 1897 στην Αθήνα, στην Εθνική Βιβλιοθήκη.

.

Ο ΧΑΝΣΕΝΙΚΟΣ(ΛΕΠΡΟΣ) ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι Κισσάμου. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών έφυγε από το σπίτι του, πήγε στα Χανιά κι άρχισε να εργάζεται εκεί σ’ ένα κουρείο. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό. Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφυγή τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.

Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947).

Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).

Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.

Το 1957 έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω.Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.

Εκεί, στον Αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός  προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον Αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Να τι αναφέρουν μεταξύ των άλλων όσοι τον γνώρισαν τότε:

Ενώ ο ίδιος του ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία.

Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων.

Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα.

Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος.

Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: «Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».

Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964, κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου.

(Από το βιβλίο «ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΤΕΡΙΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΛΑΜΠΡΟΣ», υπό Σίμωνος μονάχου, Γ’ εκδ. «ΑΓ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ», Αθήναι 2007).

«Παιδιά μου, προσεύχεσθε; και πως προσεύχεσθε; …με την ευχή του Ιησού να προσεύχεσθε, με το ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. Έτσι να προσεύχεσθε. Έτσι είναι καλά» (πατήρ Νικηφόρος).

Σε αφιέρωμά του ο Τύπος της Κυριακής, 17/10/2010 παρουσιάζει συγκλονιστικές φωτογραφίες από τη Σπιναλόγκα. Χαρακτηριστικές και συγκινητικές είναι οι φωτογραφίες από παπάδες που πήγαιναν και διακονούσαν τους χανσενικούς-λεπρούς,τη στιγμή που εκείνοι γνώριζαν την απόρριψη ακόμα και από την ίδια τους την οικογένεια.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗΣ 1805-1886

1. ΠΑΝΟΡΑΜΙΚΗ ΘΕΑ ΤΟΥ
ΣΗΡΙΚΑΡΙΑΝΟΥ ΦΑΡΑΓΓΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΗΣ ΚΙΣΣΑΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΟ ΣΗΡΙΚΑΡΙ.


  O  Γεράσιμος Στρατηγάκης γεννήθηκε το 1805 στο Σηρικάρι Κισσάμου. Γίνεται μοναχός και στη συνέχεια  ηγούμενος της Μονής Αγίας Τριάδας. Το1860 εκλέγεται από επιτροπή κληρικών και λαικών Επίσκοπος Κισσάμου και Σελίνου και τον Απρίλιο επικυρώνεται η εκλογή του από τον Σουλτάνο. Ελαβε μέρος στην Επανάσταση του 1866-67 και γιά το λόγο αυτό εξορίζεται από τους Τούρκους και καταφεύγει στην Αθήνα.Εκεί παίρνει μαζί του γιά σπουδές τρία από τα ανήψια του, παιδιά του αδελφού του Νικόλαου. Την Μαριγώ που σπουδάζει δασκάλα στο Αρσάκειο, τον Γιώργο που τελειώνει την Νομική και τον Μιχάλη που μαθαίνει λιθογραφία και Βυζαντινή μουσική. O  Γεράσιμος όταν έχουν ηρεμήσει κάπως τα πράγματα επιστρέφει στην Κρήτη και εγκαθίσταται στις Πλακούρες  Αποκορώνου μαζί με την οικογένεια του αδελφού του.  Εκεί αγόρασε ο Επίσκοπος Κισσάμου και Σελίνου Γεράσιμος Στρατηγάκης ένα μεγαλοπρεπές οίκημα όπου ανήκε σε κάποιον ενετό φεουδάρχη με αντίτιμο όπως λέγεται ένα σακκουλάκι γρόσια. Εκεί εγκαταστάθηκε μαζί με τον αδελφό του Νικόλαο που προηγουμένως είχε μετακομίσει από το Συρικάρι Κισσάμου ( συνοικία Στρατηγιανά ) στο Καμπάνι

 Με δικά του χρήματα  έχτισε το Δημοτικό σχολείο στο Καμπάνι στου οποίου την είσοδο υπάρχει ακόμη χαραγμένη αναμνηστική επιγραφή. Ανοιχτό μυαλό έξω από τα στενά θρησκευτικά πλαίσια συλλαμβάνει την ιδέα να γίνει η μονή Αγίας Τριάδας Πνευματικό Κέντρο. Με μυστική διαθήκη αφήνει 30.000 χρυσά γρόσια γιά την ανέγερση ειδικής πτέρυγας μέσα στο μοναστήρι και ίδρυση της Ιερατικής Σχολής Κρήτης στην οποια εκτός από θρησκευτικά θα διδάσκονται και μαθηματικά,φυσικά,γεωπονία κ.λ.π. Γιά το ήθος και τη δράση του,του απονέμεται ειδικό Μετάλιο με Βασιλικό Διάταγμα από το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος. Aξίζει να  σημειωθεί η κριτική που κάνει ο Βασ. Ψιλλάκης στην ιστορία της Κρήτης ( τόμος Δ σελ. 241 ) στόν ανώτατο κλήρο για την στάση του στην περίοδο της επανάστασης του 1866 σε σχέση με την θυσία του Ηγουμένου Γαβριήλ στο Αρκάδι. "Ο ανώτατος εν τουτοις Κλήρος ο οποιος εις τον Ιερόν Αγώνα επροτρέπετο  με το Σταυρό εις το χέρι δεν ηκολούθησε το παράδειγμά του ( εν. του Γαβριήλ ) εκτός από τον Κισσάμου Γεράσιμον ( παλαιόν αγωνιστήν )διότι επροτιμούσαν τα υλικά αγαθά περά τα ψυχικά και ηθικά..."  Απεχθανόταν την φωτογράφιση και η μόνη εικόνα του που έχουμε είναι ζωγραφικός πίνακας που τον δείχνει στο φέρετρο πριν απο την ταφή του στην Μονή Αγίας Τριάδας που είναι ακόμη το μνήμα του. Πέθανε στις 8   Ιούνίου του  1886. Προς τιμήν του ο Δήμος Ακρωτηρίου έδωσε το όνομά του στον κεντρικό δρόμο των Πλακουρών αλλά και στα Χανιά υπάρχει οδός Γερασίμου Επισκόπου.

 Η λαική μούσα έλεγε για τον Στρατηγάκη

Ο ίδιος ο Γεράσιμος ήτονε καπετάνιος

Όπου εβρόντα κι άστραφτε εις τα άρματά του επάνω

Στον τάφο του στην Αγία τριάδα έχει χαραχθεί το εξής επίγραμμα

ΕΝΘΑΔΕ ΣΕΠΤΟΝ ΣΚΗΝΟΣ

ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΑΚΗ

ΑΡΧΙΕΡΕΩΣ

ΕΥΓΕΝΟΥΣ ΤΕΚΝΟΥ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ

ΤΗΣ ΕΥΑΝΔΡΟΥ ΚΙΣΣΑΜΟΥ

8-6-1886

                                                                                                                       

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ (ΚΟΥΦΙΑΝΟΣ) - ΠOTE ΘΑ KAMEI ΞΑΣΤΕΡΙΑ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΡΥΛΙΚΟ ΚΟΥΦΙΑΝΟ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΚΙΣΣΑΜΟΣ ΤΟΥ 1960

ΚΙΣΑΜΟΣ 1960, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Είσοδος Καστελλίου


Άλλη άποψις της εισόδου προς το Καστέλλι


Άποψις του Καστελλίου


Κισαμίτης ατενίζων το Καστέλλι


Υπόλοιπον Φρουρίου Καστελλίου


Το νέο λιμάνι Καστελλίου


Ψαρόβαρκες στο λιμάνι Καστελλίου


Λίμνη Καστελλίου


Λόφος Κουνουπίτσας


Ξυλόγλυπτα του Καστελλιανού ξυλογλύπτη Βιολάκη Κ.


Δεσποτικόν Καστελλίου


Παρθενών Καστελλίου


Εκκλησάκι του "Ντάμιαλη"


Άγιος Σπυρίδων Καστελλίου


Άγιος Γεώργιος Πύργου Καστελλίου


Κληρικοί της Μητρόπολης Κισάμου [και Σελίνου] σ' ένα ξωκκλήσι


Το Γυμνάσιο Κισάμου


Μαθήτριες του Γυμνασίου Κισάμου σε εορταστική εκδήλωση


Μαθητές του Γυμνασίου Κισάμου σε χορούς Κρητικούς


Γραμβούσα


Ο Ποντικός της Γραμβούσας


Ηλιοβασίλεμα στον κόλπο Κισάμου


Εννιά Χωριά Κισάμου


Η Γωνιά του Κολυμβαρίου


Το Παλαιόκαστρον Κισάμου

ΠΑΛΑΙΙΚΟ ΓΑΜΗΛΙΟ ΓΛΕΝΤΙ

Σπάνια ηχογράφηση από γαμήλιο γλέντι στην Πολυρρήνια Κισάμου την δεκαετία του '70.

Ακούγονται μαντινάδες και ριζίτικο και διακρίνονται οι φωνές των Γρ.Μαθιουδάκη, Μαν.Καρτσώνη, Βασίλη Καρτσώνη. Συμμετέχουν διάφορες παρέες. Ένα δείγμα για το πώς γλεντούσαν οι παλαιότεροι....και ίσως να γίνει παράδειγμα στους νέους που αρέσκονται σε εντυπωσιασμούς και φανφάρες

ΠΗΓΗ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΟΥΣΑΚΙΩΝ-Λουσακιές 2/8/10

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΟΥΣΑΚΙΩΝ

Πολιτιστικός
Σύλλογος
Λουσακιών

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Λαογραφικό Μουσείο Κισσάμου (στεγάζεται δίπλα στο δημοτικό σχολείο Λουσακιών)

Ημέρες λειτουργίας Δευτέρα έως Παρασκευή - Ώρες λειτουργίας 09:30 - 14:00

Προμηθευτείτε το βιβλίο "Μουσική και Χορός της Κρήτης" μια έκδοση του Πολιτιστικού Συλλόγου Λουσακιών Κισσάμου .

Κρητικός Συρτός από την Λουσακιανή Παρέα

Στο νομό Χανίων , στηνΕπαρχία Κισσάμου , σε υψόμετρο 260 μ. Ν.Δ. της Κισσάμου και σε απόσταση 7 περίπου χιλιόμετρα από αυτή , ανάμεσα στις αρχαίες πόλεις Φαλάσαρνα καιΠολυρρήνια απλώνετε το χωριό μας , οι Λουσακιές.
Πολλοί λένε πως η ονομασία του χωριού προήλθε από την παραφθορά της λέξης
λ ο υ σ φ ά κ ι , που σημαίνει φασκόμηλο και είναι γεγονός πωςτο φυτό αυτό αφθονεί στην περιοχή .
’λλοι λένε πως η ονομασία του χωριούπροήλθε από τα λουτρά ενός συνοικισμού , από παραφθορά της λέξης
Λ ο υτ ρ α κ ι έ ς σε Λουσακιές .
’λλοι τέλος από την λέξη λ ο ύ σ ο, που σημαίνει κάτι το όμορφο ,το μερακλίδικο και το ταιριαστό .
Κατά την Βυζαντινή περίοδο και συγκεκριμένα τον 5ο και 6ο αιώνα μ.χφαίνεται ότι κτίστηκαν και σώζονται μέχρι και σήμερα εκκλησίες , ενδιαφέρουσες για την αρχιτεκτονική τους όπως : του Αγίου Πολυκάρπου στο κέντροτου χωρίου , της κοίμησης της Θεοτόκου στα Ζαχαριανά και της Αγίας Παρασκευής στην ομώνυμη τοποθεσία .
Οι οικισμοί που υπάρχουν σήμερα με η χωρίς κατοίκους στις Λουσακιές είναιοι παρακάτω : Λάκκοι , Μετόχι , Βάρδια , Μεράδες , Φτερόλακα , Λιμπινιανά , Γαλουβάς , Νταμπαριανά , Βλασιανά , Λιβάδι , Τζανακιανά , Σταματιανά , Μουλουδιανά , Παπαδιανά , Βολικιανά , Λουδιανά , Ζαχαριανά , Σταυρουλιανά , Πρινιακός , Καναβάς , Πατεριανά .
Το σύνολο δε των κατοίκων της ομώνυμης κοινότητας είναι 550 σύμφωνα μετην τελευταία απογραφή .
Βέβαια είναι απαραίτητο να αναφέρουμεότι οι Λουσακιές και οι Λουσακιανοί αγωνίστηκαν για την ελευθερία , από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μετά.
Το 1821 έχουμε αρκετές συμπλοκές Λουσακιανών και Τούρκων με πολλούςνεκρούς και καταστροφές .
Το 1866 έχουμε ενεργή συμμετοχή στην Κρητική επανάσταση .
Τον Ιούλιο του 1867 έχουμε σκληρές μάχες των Λουσακιανών με τουςΤούρκους τους οποίους απωθούν με μεγάλες απώλειες .
Το 1889 , πολλές συμπλοκές πάλι με Τούρκους και τέλος στον 20ο αιώναέδωσαν το παρόν στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας , στον Ελληνοιταλικό πόλεμοστην Αλβανία και αντιστάθηκαν ενάντια στον γερμανικό στρατό με όλες τους τις δυνάμεις .
Τέλος έχουμε να παρουσιάσουμε , κάτι που πραγματικά είμαστε περήφανοι γιαυτό, την μουσική και χορευτική μας παράδοση .
Το 1750 παντρευόταν στα Πατεριανά των Λουσακίων κάποιος Πατερόμανος .
Στο γάμο ήταν καλεσμένος σαν μουσικός ,ο περίφημος τότεβιολίστας Τριανταφυλλάκης Στέφανος η Κιώρος από τον Γαλουβά των Λουσακιών .
Το κέφι λοιπόν έχει ανάψει για τα καλά και την ώρα του χορού , πέταξανστο βιολίστα χρυσά και αργυρά νομίσματα .
Ενθουσιασμένος ο Κιώρος συνέθεσε εκείνη τη στιγμή μια μουσική απόλυτα σωστή που δεν έμοιαζε με καμία άλλη .
Η σύνθεση αυτή όμως ήταν και ο πρώτος συρτός , και ονομάστηκε Λουσακιανός.
Επίσης σ' αυτό το γάμο χορεύτηκε και ο πρώτος κρητικός συρτός όπωςσώζεται σήμερα.

ΣΚΟΠΟΣ-ΣΤΟΧΟΙ
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λουσακιών έχει ως βασικόσκοπό την αναβίωσητηςπολιτιστικής κληρονομιάς και την αναβίωση της γεωργικής κοινότητας στασύγχρονα οικολογικά πλαίσια .
Ειδικότερα οι στόχοι είναι :

1. Αναβίωση της γνήσιας παράδοσης στα σημεία εκείνα που αναδεικνύουν τον άνθρωποόπως μουσική , χορός , τραγούδι , πανηγύρια , κουζίνα .
2. Ανάδειξη της ιστορίας των Λουσακιών
3. Αναθέρμανση και σύσφιξη των κοινωνικών σχέσεων των κατοίκων των Λουσακιών και της ευρύτερης περιοχής .
4. Ανταλλαγή εμπειριών σε θέματα παράδοσης με άλλες περιοχές της Κρήτης τηςΕλλάδος και περιοχών της Ευρώπης .
5. Αλληλογνωριμία των λαών της Ευρώπης μέσα από την ποικιλία των πολιτισμώντης Ευρώπης .
6. Διατήρηση του περιβάλλοντος .
7. Σύνδεση τουρισμού και πολιτισμού για αύξηση των θέσεων εργασίας καιτουεισοδήματος των κατοίκων των Λουσακιών .

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λουσακιών στα πλαίσια των γενικότερων δραστηριοτήτων του ασχολείται αυτή την εποχή συστηματικά με την μουσικήπαράδοση και τοχορό τουτόπου μας , θεωρώντας ότι και αυτό το στοιχείο , αναπόσπαστο άλλωστε τηςγενικότερης πολιτιστικήςμας κληρονομιάς, είναι πολύ σημαντικόκαι παρουσιάζειμεγάλο ενδιαφέρων.
Ιδιαίτερα μάλισταστην εποχή μας , που θεσμοί , αξίες και παραδόσεις δοκιμάζονται που γενικότεραστοιχεία κατακλύζουν την καθημερινή μας ζωή , που μουσικά ακούσματα και χορευτικά βήματα αμφίβολης ποιότητας κυριαρχούν .
Και όλοι συμφωνούμε πως στις ρίζες μας και στην παράδοσή μας μπορούμε να βρούμετα στηρίγματα που θα περιορίσουν αυτή την πολιτιστική κρίση , προκειμένου και μεγαλύτερες διαστάσεις να μην πάρει και την εθνική μας ταυτότητα να μην αλλοίωση .
Οι σκέψειςμας αυτές , η αγωνία μας ,το ενδιαφέρον μας να διασωθούν όσα χάνονται από τον ανεκτίμητο πλούτο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς , αλλά και ναγίνουν γνωστά σ? όσους δεν τα γνωρίζουν , μας ώθησαν να ασχοληθούμε μετην κρητική παράδοση και ειδικότερα με τον κρητικό συρτό .

"Ρόδο" Γυναικείος παραδοσιακός χορός που σώζεται μόνο στις Λουσακιές

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 1985 με την ονομασία " Εκπολιτιστικός ΣύλλογοςΝέων Λουσακιών ".
Οι μέχρι τώρα εκδηλώσεις στόχο έχουν να αναδείξουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των Λουσακιών όπως :
Του Κρητικού Συρτού που σαν χορός και μουσική ξεκίνησαν από τις Λουσακιές.
Την γενικότερη παράδοση των Λουσακιών που σε μεγάλο βαθμό σώζεται και σήμερα.

Κρητικός Συρτός από την χορευτική συντροφιά Λουσακιών

Α.ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

ΒΡΑΔΙΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΣΥΡΤΟΥ
Το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου , όπου παρουσιάζεται ο Κρητικός Συρτός όπως παίζετε και χορεύετε σε διάφορα μέρη της Κρήτης.
2. ΒΡΑΔΙΑ ΚΡΗΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΟΡΟΥ
Στο χώρο που πρωτοχορεύτικε ο Κρητικός Συρτός , στα Πατεριανά Λουσακιών 5 Αυγούστου κάθε χρόνο .

Συνέδριο με θέμα "Μουσική και Χορός της Κρήτης"
20-21/08/2000 στις Λουσακιές

Β. ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ
22-08-1993 Συνέδριο με θέμα : ΛΟΥΣΑΚΙΕΣ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΣΥΡΤΟΥ
Συμμετείχαν κορυφαίοι μουσικολόγοι και Εθνομουσικολόγοι από την Ελλάδακαι το εξωτερικό όπως Roberto Leudi καθηγητής εθνομουσικολογίας από τοπανεπιστήμιο της Μπολώνιας της Ιταλίας,Αμαργιανάκης Γεώργιος καθηγητής μουσικολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών.
20-08-2000 Συνέδριο με θέμα : ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Συμμετείχαν RobertoLeudi καθηγητής εθνομουσικολογίας του πανεπιστήμιου της Μπολώνιας ,Αμαργιανάκης Γιώργοςκαθηγητής μουσικολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών , Ρένα Λουτσάκη ανθρωπολόγος του χορού - Πανεπιστήμιο Αιγαίου ,ΜαρίαΚόρος εθνολόγοςτου χορού από τοΤορόντο του Καναδά κ.α. .

"Ως ο Λάβδανος του Μυλοποτάμου και της Ίδης ο δίκταμος "
Θεατρική παράσταση στα Πατεριανά Λουσακιών

Γ.ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Ιούλιος 1992 " Ερωτόκριτος "
από την θεατρική ομάδα Κισσάμου.
29-07-1994 " Τα δέντρα πεθαίνουν όρθια "
από την καλλιτεχνική εταιρεία του Φουρνέ " Η ΑΣΠΙΔΑ ".
09-08-1996 " Η κυρά - φύση με τα 7 παιδιά της κι ο κακός ο Ρύπος " από τα παιδία του Δημοτικού Σχολείου Δραπανιά.
23-07-1997 " Το κουκί και το ρεβύθι "
από τα παιδιά του δημοτικού Σχολείου Δραπανία.
20-08-2000 " Ως ο λάβδανος του Μυλοποτάμου και της Ίδης ο δίκταμος ".
Τα βήματα του Κρητικού συρτού , τα βήματα της Ιστορίας του τόπου.
Η παράσταση συντίθεται από κείμενα της Κρητικής λογοτεχνίας και επιχειρεί τη σκιαγράφηση της φυσιογνωμίας του τόπου όπως διαφαίνεται μέσα από τιςδημώδεις και τις έντεχνες εκφράσεις της πολιτιστικήςμας παράδοσης.
Επιλογή κειμένου - δραματουργική σύνθεση και σκηνοθεσία ΜιχάληςΒιρβιδάκης.

Έκθεση παραδοσιακών Κρητικών φαγητών
20/08/2000 στα Πατεριανά Λουσακιών

Έκθεση παραδοσιακών Κρητικών φαγητών
20/08/2000 στα Πατεριανά Λουσακιών

Δ. ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΚΡΗΤΙΚΟΥ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥ ΦΑΓΗΤΟΥ
12-11-1993
20-08-2000
Όπου παρουσιάστηκαν πάνω από πενήντα (50 ) Λουσακιανά παραδοσιακά φαγητά και γλυκίσματα.
Ε. ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Έχουμε εκδόσεισε βιβλίο τα πρακτικά του πρώτου συνεδρίου και βρίσκονται στην φάση έκδοσης τα πρακτικά του δευτέρου συνεδρίου.

Ζ. ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΕΣΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Συλλογή φωτογραφικού υλικού.
Βιντεοσκόπηση όλων των εκδηλώσεων.
Συλλογή βιντεοκασετών από εκδηλώσεις τοπικές παλαιότερων ετών όπωςγάμων βαπτίσεων κ.τ.λ.
Συνεντεύξεις με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας για την παράδοση του τόπου μας.
Πρωτοβουλίες για συνεργασία με τους πολιτιστικούς φορείς της Κισσάμου.
Η . ΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
Ένταξη και υλοποίηση προγράμματος στο LIΝDER II το 2000 για εξοπλισμού Πολιτιστικού Συλλόγου Λουσακιών όπως γραφεία , βιβλιοθήκες , τηλεόραση , βιντεοκάμερα , στερεοφωνικό συγκρότημα , υπολογιστής , σύνδεση με INTERNET , VIDEO κ.α.
Ένταξη στο πρόγραμμα ΙNTERREG II για ίδρυση λαογραφικούμουσείου, βρισκόμαστε στη φάση της υλοποίησης .

Αναλυτικά οι δραστηριότητες αναφέρονται στο έντυπο που έχει εκδόση οΣύλλογος μας με τίτλο " Πολιτιστικές διαδρομές ".
Δ.Σ.Πολιτιστικού Συλλόγου Λουσακιών

Κουνελάκης Στέλιος Πρόεδρος

Ρουπάκης Νίκος Αντιπρόεδρος

Πετράκης Θεόδωρος Γραμματέας

Πατερομιχελάκη Ελένη Γραμματέας

Τζανακάκης Ιωάννης Ταμίας

Αντωνογιαννάκης Βασίλειος Μέλος

Αργυροπούλου Ουρανία Μέλος

Βερυκάκη Βίκυ Μέλος

Κοκκινάκης Νεκτάριος Μέλος

Μαλεφάκης Κωνσταντίνος Μέλος

Πατερομιχελάκης Γιάννης Μέλος

Σπανουδάκης Αντώνιος Μέλος

Σταματάκη Ρούλα Μέλος

Εξελεγκτική Επιτροπή
Κοκκινάκης Στέφανος
Κοκκινάκη Κωστούλα
Βεστάκης Παντελής